Magneti i një treve poetike- Tropoja

Magneti i një treve poetike, Tropoja... apo vendi i buronjës poetike



Do të dukej paksa e çuditshme dhe ndoshta dhe paradoksale një prezantim i tillë i krijuesve tropojanë kaq të shumtë në numër, por edhe me bollëk kualitativ dhe përfaqësues. Tropoja si rrjedhojë e “kompozimit relevior” është prodhuese, ngacmuese ndjenjësore... Në çdo hap të hedhur ndeshesh me lulesa shumëtrajtshe në ngjyrime, të cilat e kanë buronjën nga impulset magnetike prezente të këtij vendi me një frymamërrje tokësore dhe perëndore. Një vend që eksplorohet vetëm me bukurizëm të pashoq nga krijuesit talentorë të të gjitha fushave... Tropoja është një perlim, e cila gjithmonë është parë me syrin e NJERKËS. Nëse ajo do të ishte parë me syrin e Nënës sot do të kishte ecuri të sigurta progresore. Një botë e madhe shpirtërore, paçka se është tentuar të kullëfildishtohej, një prurje trunore inteligjente shkolluar në Universitetet popullore të trevës; një besëlidhje e sinqertë dhe një patriotizëm i tejskajshëm, një bukuri shtojzovallesh të përfaqësueses të feminilitetit, por dhe një tiparizim konstant dhe trimëror të natyralitetit burrëror... Thepnajat, buronjat, valëzimet dhe brilantizmi i pasurisë së kaltër ujore e të tejdukshme të emrit përfaqësues ujor Valbonës, një emër me një stilistikë të goditur... Dhe unë sot në “podiumin poetik” i ngritur i faleminderit kësaj treve, ku kalova bukurishëm një pjesë të rinisë sime dhe në heshtje e shpërthim hodha me çiltërsi ndjenja me një stilistikë gurgulluese , që pa dyshesë luajti një rol në konkurrimin tim universal... Gjithmonë kam mbrojtur “tezën time se ky popull është aq i sgjytë (i zgjuar) sa ka ditur të programojë gjithçka vetë, paçka nga dallimi dhe harresa... Ishte një bukuri e perëndishme që të gdhiheshe me Alpet mbi krye, me shikim hedhur tek një mal tipik Shkëlzen dhe poshtë rrugëtimit tënd mëngjesor e ditor të lëvizte lirshëm me prurje patetike një Valbonë e kaltëruar...