GJIROKASTRA LETERSI POEZI NGA AFRODHITI K. SHEHU

MASKA E HIPOKRIZISË

Në skena të ndryshme
kalova
me aktor mjeshtra
u shkëmbeva
dhe rolin e secilit,
shijova,
si në tragjedi greke.

Në shkallët e një amfiteatri
u ula
dhe nga hipokrizia
e atyre maskave
u mrekullova...

Perdja ulej
dhe ngrihej,...

Të njëjtët aktorë
me maska të ndryshme
hynin dhe dilnin
dhe ambicjes së tyre-
regjisor, i bindeshin,
me dallgët e mposhtjes
rriheshin,
si bisha për të njëjtin pre
ziheshin...

Të zhveshur nga virtyti
dhe të zhytur në lumin e vesit,
ngrihej
zëri i aktorit në kupën e qiellit,
hapi i tij mbi viktimat e tragjedisë
vertitej,

mbi kufoma që skenën e teatrit
kishin mbuluar,
mbi aktor të vjetër
nga tragjedia e përjetshme
që nuk mbijetuan…

Monologet e gjatë
ndertonin
pallatin e suksesit,
muret e një shpirti pa dinjitet
ku “pse”- të të mos depertonin...,

sa herë të luaja
dhe unë në skenë
u tundova,
mollën e mëkatit
për një rol në jetë
të kafshoja;

në ujërat e të njëjtit lumë
dhe unë te lahesha,
nga ajo qeli me diell
të ndahesha,

Hëna e florinjtë
të më strehonte,
Regjisori i të njëjtit teatër
të më drejtonte,
atëherë dhe unë
nga duartrokitjet e spektatorëve
do të rrethohesha;
nga mijëra naivë
do të lakmohesha.

Brenda meje
zërin e ndërgjegjes
do të mbysja
dhe pas një gabimi,
si ato kufoma,
në skenën e jetës
përfundimisht do të vdisja…