Ezmerka me topuz

Kaq nxitje donte Ezmerka
iu ngjall relievi gjelbërisht,
m’u hodh në qafë dhe
“Mirupafshim” ma la puthërisht…

PASTHËNIA POETIKE



Më thanë se një ditë Esmerkën me Topuz e kishin pyetur: “ E njeh Poetin?” Ajo kishte ulur sytë e saj të bukur dhe i ishte përgjigjur pyetjes me një “Jo!” të prerë. Kishte të drejtë të përgjigjej në atë mënyrë. E ripyetën përsëri: “Pse Topuzin nuk e lëshon në gërshetë?” Ajo lëshoi një lot, pastaj një tjetër, pastaj prapë një tjetër. Tre lotët formuan mrekullisht një tredekadëshe.“ E kam porosi të madhe. Ai e donte Topuzin topuz gjithë jetën. Dhe Topuzi të “zbërthehej” kërkonte çelësin e vetë të kodimit… Ai çelës është vetëm në dorë të……,” - dhe u ngashërye. Ajo ecën përsëri me krenarinë e parë dhe nuk i shqitet. Në dorë mban duke përkëdhelur një gjysmëpëllumb, i cili s’arriti të bëhej pëllumb, por rëndësi ka se pëllumbi di të fluturojë dhe të gjejë gjysmëpëllumbin tjetër, binjakun e tij, e mban në gjoks Poeti… U shkrua kjo poemë lirike, duke kaluar në një “kalvar” të madh në disa etapa. Preludin e “fluturimit “ të saj e nisi në Delvinën e bukur dhe shpirtgjerë me njerëzit e saj të shpirtë, të cilët prodhojnë urtësinë dhe u ndrit “syri”; pastaj vijoi në Gjirokastrën e ndjenjave të çuditshme, pastaj në trevën veriore të Shqipërisë, në qytetin magjik të Bajram Currit, ku u harmonizua me ndjesi të papara të largësisë dhe epilogoi në Athinën e mbërthesës se ndjenjës së hijshme, ku aftësia talentore lindi krijesa të mëdha poetike, ku vajzat zana rrezatonin dashuri plot kolor dhe “montimet” poetike e kishin rrjedhën tek ngacmimet origjinale. Një vath me rrathë të shndritshëm e të distancuar njëri nga tjetri, një unazë ku ishte thurur një dashuri e pamort, një byzylyk, i cili rrezatonte shpirtin e ndjenjës për pritjen e malëzuar, një, një magji… Por kjo poemë e ka rrjedhën burimore me magjizmin e asaj periudhe, e cila fanitet gjithmonë e ndritshme, dhe kur ndonjë çast fanitet harresa, ngacmimi i çapkëllëqeve të adoleshencës” e çon kjo “lajthitje” të vogël përsëri në kujtesë! Merimanga e bardhë po varet mbi poemën lirike…. Merimangat e bardha sjellin fat: “Paç fat, o topuz i besës së madhe!”



Autori