asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese

kjo rruge sot eshte duke u asfaltuare punimet vazhdojn edhe ne keto momente deri sa po i dergoi keto foto

logu i katundit ne vidishiq asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese Logu1

vendi nen stane ne vidishiq vendlidja e atdhetarit tone kombetare EMIN FALISE asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese Ner_Stane

URIME E GEZOFSHI TE GJITHE asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese Tek_Hasani

KESHTU DUHET TANI ESHTE KOHA TE NDERTOJMI TE PUNOJMI RRUGE,SHKOLLA,AMBULANCA,UNIVERZITETE,E KESHTU ME RADHE asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese Ne_Aksion

asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese Ne_Aksion

KJO ESHTE DHUNTIA E ZOTIT KETU KU ZEMERESE I HAPENE DAMARET asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese IMG_0137

KJO PAMJE E KESAJE BJESHKE ESHTE MAJDANI KETU KU ESHTE BERE LUFTA BALLE PER BALLE ME SHKA NA SHALE TE BAJGORESE NE KETE BJESHKE ESHTE VRARE KOMANDANT SHEMSI AHMETI DHE SHUME SHOKE TE TJERE KETU KA NDODHE QE NJE PLUMBE I KA VRA DY SHKIE asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese IMG_0159

asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese IMG_0159

KJO ESHTE PAMJE NGA FSHATI BARE KJO BJESHKE QUHET MAJA E ZEZE asfaltimi i f.sh vidishiq ne shale te bajgorese IMG_0172

Historia e fshatit Vidishiq, Shalë e Bajgorës, Kosovë

Fshati Vidishiq (Vidushë) shtrihet rreth 15 kilometra në lindje të Mitrovicës. Është ndër fshatrat më të njohura të Shalës së Bajgorës. Ky vendbanim që gjendet në afërsi të Trepçës, është i shpërndarë në lagje: Trepçali (tash fshat më vete), Ramaj, Murtaj, Shala, Jusufi, Balaj, Katunishtë (Fazliu) Abdullahu, Ukaj etj.

Mikrotoponimet më karakteristike

Gradina, Logu, Kroni i Lestericës, Te Muri, Te Vorri i Maxhupit, Livadhet e Mëdha, Klysyra, Te Mullijt, Te Kisha, Ara e kishës, , Kroni i Kishës, Livadhi i Haxhiqit, Livadhi i Shatrit, Bregu i Linit, Qafa e Bajës, Shpati i Sanjës së Ademit, Ara e Sumës, Lugu i Bojlisë etj.
Vidishiqi është një vendbanim i vjetër. Për këtë dëshmon lokaliteti i Gradinës, që gjendet në perëndim të fshatit. Në lagjen Katunishtë ka shenja të një vendbanimi të vjetër. Në pjesën verilindore të fshatit, në mal, ka ekzistuar një kishë e vjetër. Ky vend sot quhet Mali i Kishës. Mbi kishë gjendet një krua. Aty afër ka gjurmë të themeleve të ndërtesave të banimit. Në lokalitetin e këtij fshati ekzistojnë edhe varreza të moçme dhe të mëdha. (Dëshmojnë Selim Fazliu, Nezir Trepça, Azem Shala dhe Halit Sadikut)

Pak histori

Fshati Vidishiq si vendbanim është i regjistruar në defterin e Vilajetit Vëllk në vitin 1455, me emrin IVDOSHEFCI, që, si duket, ka të bëjë me këtë me 20 shtëpi e 7 beqarë. (Qblast Brankoviça, f. 95) Në defterin e Sanxhakut të Shkodrës të vitit 1485, është shënuar me emrin Vishneqi, i varur nga Llapi me 18 shtëpi, katër beqarë e dy të veja. Më vonë, në dëfterin kadastral të Sanxhakut të Vushtrrisë në vitin 1566 njihet me emrin Vitishna, nahija e Llapit dhe kishte katër shtëpi e një beqar. Më vonë nuk kemi shënime për këtë fshat.
Në Sallnamet e Vilajetit të Kosovës të vitit 1893 (1311 h), të vitit 1896 (1314 h) dhe të vitit 1900 (1318 h) ky fshat haset me emrin Vitoshiq. Pra është regjistruar si vendbanim.
Në popull flitet se Vidishiqi (Vidusha) është djegur edhe njëherë në kohën e Serbisë së parë. Në kohën kur kanë hyrë partizanët, në vendin e quajtur Te Reka e Selacit kanë vrarë dhjetë fshatarë të Vidushës, Meslishtës (Melenicës), Rahovës dhe të Bletajës (Selacit).
Gjatë viteve ’50, në kohën e aksionit famëkeq për grumbullimin e armëve (1956) UDB-ja ka rrahur e burgosur disa fshatarë. Për shkak të dhunës dhe terrorit serb, mbi dhjetë familje janë shpërngulur në Turqi (Adapazar) e gjetiu. Më herët janë shpërngulur disa familje në Shqipëri, ku janë vendosur në Kavajë e Durrës.

Shënime statistikore

Që nga themelimi, fshati Vidishiq gjithmonë ka qenë i banuar me popullatë shqiptare. Këtë e dëshmojnë edhe regjistrimet që janë bërë gjatë periudhave dhe regjimeve të ndryshme. Kështu, në regjistrimin e vitit 1913 Vidishiqi ka pasur 350 banorë. Në regjistrimin e vitit 1921 ka pasur 53 shtëpi me gjithsej 343 banorë (të gjithë shqiptarë). Pas Luftës së Dytë Botërore, në vitin 1948, ky fshat ka pasur 79 shtëpi me 591 banorë, pesë vjet më vonë, pra në vitin 1953 – 81 shtëpi me 599 banorë; në vitin 1961 – 89 shtëpi me 674 banorë (671 shqiptarë, 1 serb e 1 të tjerë); në vitin 1971 – 99 shtëpi me 851 banorë shqiptarë; në vitin 1981 – 120 shtëpi me 1060 banorë (1059 shqiptarë e një mysliman).
Te Kryqi i rrugëve, pra në rrugën që shpie për në Bare e Bajgorë, në vendin e quajtur “Muri”, ekzistojnë mbeturinat e një vendbanimi të lashtë antik apo mesjetar. Janë ruajtur muret e kështjellës dhe është më se e nevojshme që të bëhen hulumtime arkeologjike në mënyrë që specialistët ta thonë fjalën e tyre.
Para agresionit serb (1998-1999) fshati Vidishiq ka pasur rreth 140 shtëpi me mbi 1100 banorë (të gjithë shqiptarë). Piromanët serbë (forca ushtarake, policore e paramilitare) e kanë djegur fshatin në tërësi. Ata kanë djegur të gjitha objektet ekonomike, ndihmëse, shkollën e fshatit etj. Sipas shënimeve të KMDLNJ janë djegur e shkatërruar 169 objekte. 12 fshatarë të Vidishiqit janë vrarë në luftën e fundit. Ky fshat ka dhënë 5 dëshmorë. Popullata është dëbuar nga fshati qysh në ofensivën e parë dhe gjatë luftës ajo është strehuar kryesisht nëpër male, përkohësisht në Mitrovicë e gjetiu.
Pas përfundimit të luftës së tmerrshme në Kosovë shumë banorë të Vidishiqit janë kthyer menjëherë në trojet e djegura. Dëshira e tyre për të lëshuar sërish “rrënjë” në trojet stërgjyshore është e madhe, mirëpo kushtet për jetë janë të vështira. Ndërtimi i rrugës do të hapte perspektiva të reja. Nëse realizohet kjo gjë, edhe banorët e tjerë do t’i kthehen vendlindjes, dashurisë së tyre të parë!...

Më shumë për Vidishiqin

1. Historik i shkurtër i themelimit të fshatit

Nuk ka të dhëna të sakta as gojore e as të shkruara se kur u themelua fshati dhe kush ishte i pari i tij. Gjurmët arkeologjike tregojnë se ky fshat ka qenë i banuar që nga antikiteti. Sipas të dhënave gojore thuhet se banorët e këtij fshati janë të një vëllaznie.

2. Pozita, shtrirja gjeografike dhe tipi i vendbanimit

Fshati Vidishiq është në afërsi të të Trepçës, në mes të fshatrave Melenicë, Zabergjë, Selac, Bare e Mazhiq. Është vendbanim kodrinoro – malor i tipit të shpërndarë. Ka pak tokë për mbjellje e shumë kullosa dhe pyje. Nuk i mungojnë burimet e ujit.

3. Lagjet – familjet

Fshati Vidishiq, si vendbanim kodrinoro-malor i tipit të shpërndarë, është i organizuar në disa lagje. Lagja Katunishtë (Mujajt) ku familjet mbajnë mbiemrat Fazliu e Isufi, Baliajt me mbiemrat Baliu e Isufi, Avdullajt me mbiemrat Shala, Myrtajt ma mbiemrin Shala, Mëhalla e poshtme me mbiemrat Rama, Sadiku, Vidishiqi, Shkupolli, Jashari etj. Ahmatajt me mbiemrin Uka, Trepçali me mbiemrin Trepça, Lahajt me mbiemrin Isufi.

4. Familjet e shpërngulura

Familjet e shpërngullura nga fshati janë të shumta dhe kryesisht brenda vendit. Familje të shpërngulura ka edhe në Turqi (familja Rama) dhe në Shqipëri – Fier (familja Baçka). Të shumta janë familjet nga ky fshat që sot jetojnë edhe në Evropën perëndimore të dala kryesisht pas vitit 1990.

5. Mikrotoponimia në fshatin Vidishiq

Sharra
Kërrshi i gjarpnit
Rrezja e birave
Llazi i Alisë
Zhigu
Kërrshat e ngushtë
Ara e Fezës (Dardhishta)
Kozorica
Mi baltë
Fira e Eminit
Qafa
Bregu i gatë
Kroni i Balisë
Rrezja e konakut
Ara e konakut
Ara e vogël
Kroni i ftoftë
Lama e kaurrit
Oda e çukës
Çuka
Bregu i kashtëve
Prapshtia e keqe
Kërshi i prapshtisë
Bregu i rrezes
Rrezja
Llazi i Idrizit
Arat e Halimit
Kërrshi i llazit
Orrnicat
Bregu i Brahimit
Kërrshi i mreht
Bokrriat
Mrizet
Muret
Logjet
Mali i Çajrit
Llugat e kqia
Livadhi i therrave
Kodra
Shamtia
Prapshtia
Kroni i Kahrimanit
Livadhi i Hajdarit
Bria
Zhigu
Sieqa
Livadhi i Jovanit
Livadhi i madh
Ara e Mehmetit
Kroni i largët
Udha e Azmanit
Kungullari
Bregu i samarit
Logu i katunit
Surdupi
Vorri i magjupit (livadhi i Dragës)
Gradina
Kroni i lestericës
Te stanet
Te kisha
Livadhi i shatit
Maçkovinat
Te balqaku
Te lamtë
Te kërrshat
Te birat
Kodrat (Trepçali)
Kodra e mushllofcit
Lugu i fyellave
Dushkaja
Firat
Te bajraku
Bregu i gatë
Tuk flejnë lopt verës
Te pusat
Lugu i palnjes
Kroni i Azllanit

6. Gjurmët arkeologjike

Si lokacione potenciale për hulumtime arkeologjike mund të konsiderohen: Gradina, Logjet (ku ndodhen themelet e kishës), te mulliri me zid (gjurmë të shfrytëzimit të metaleve) etj.

Në vitin 1998 (15,16 e 17 shtator) fshati u dogj pjesërisht ndërsa në vitin 1999 tërësisht.
Klikoni ketu qe te shihni shkaterrimet e barbareve serbe. Keto foto jan kontribut i zt. Ismail Smakiqi.

8. Numri i shtëpive para agresionit serb të vitit 1998 – 99

Deri në vitin 1998 – 1999 kur fshati u dogj tërësisht, Vidishiqi ka pasur rreth 140 shtëpi kurse tash (2004) ka rreth 50 shtëpi. Në këtë luftë kishte të vrarë të masakruar dhe të zhdukur.

Te vrarët si ushtarë-dëshmor:

1.Xhevat Ruhan Jusufi i lindur me 05.08.1953 i vrarë me 03.01.1999 në
Smrekonicë
2.Sylejman Adem Shala i lindur me 23.02.1970 i vrarë me 11.04.1999 ne Koshare
3.Adem Hysni Trepça i lindur me 03.03.1965 i vrarë me 02.04.1999 ne Bajgorë
4.Bislim Maliq Trepça i lindur me25.06.1958 i vrar me 04.05.1999 ne Tavnik
5.Agim Hasan Sadiku i lindur me 14.06.1976 i vrar me 02.05.1999 ne Studime

Te plagosur si ushtar te UÇK-së

1. Sherif Lutfi Rama qe tani ësht invalid ushtarak mbi 60%
2. Mehmet Rrahim Shala

Te vraret civil-martir

1.Jonuz Deli Shala i lindur 1918 i vrar me 16.09.1998 ne Vidishiq
2.Brahim Rexhep Shala i lindur me1935 i vrar me 03.04.1999 ne Shipol
3.Imer Hasan Jashari i lindur me 1955 i vrar xx.xx.1999 ne Mitrovicë
4.Behxhet Met Vidishiqi i lindur me 1958 i vrar me 16.05.1999. te Ura e
Gjakut
5. Faik Hysen Vidishiqi i lindur me 1969 i vrar me 02.05.1999 ne Studime
6.Abide Shala e lindur ___________ e vrar me 14.04.1999 ne Mitrovicë

Te zhdukurit qe per fatin e tyre ende nuk dihet:

1.Nezir Hasan Sadiku i lindur me 1912 i zhdukur me 10.05.1999 ne Vidishiq
2.Rushi t Hysen Vidishiqi i lindur me 1946 i zhdukur me 08.06.1999 ne Zhabar

Po ashtu ne ofanziven e 15.Shtatorit 1998 gjate ikjes nga forcat serbe banoret e fshatit Vidishiq, te vendi i quajtur te stanet, afer vorrezave te lagjes se poshtme, ishin te plagosur rend dhe leht:

1.Nurije Baliu (tani e ndjer,ka vdekur pas luftes)
2.Hidajete Ali Baliu
3.Shemsi Imer Baliu

Prej kujna jane te vrare o Agim Bajra!
Prej serbeve nuk eshte i vrame Xhevat Jusufi po prej ketyre qe ti po i mbon! fla

A MOS JE TI DORASI QE POM DI KAQ SHUME
KY PO TE ISHTE NE KOHEN E LUFTES SI TI NE INTERNET KURR NUK ISHE VRA POR E DESHTI ATEDHEUN E LA LAPSIN E RROKU PUSHKEN NE DORE DHE LUFTOI E PUNOI DERIN NE FRYMEN E FUNDIT
E SOT KY TRIME KY DESHMORE E KA EMRIN E SHKRUARE NE HISTORINE TONE KOMBETARE ,SHKOLLA SOT MBANE EMRIN E TI ,RRUGET, SHESHET ,KETA JANE QE NUK VDESIN KURRE
e ti je nje mbeturin ,shpijun ,DETEKTIV MATUFI PLAK NGORDHINE

Atdheun udbashi!
Na knaqe ti livdue udbashet ,ja qif...na...udbasheve.
Po ai llom eshte me familje me qka ka me serbine vidishiqi eshte i njoftun sidomos xhevat Jusufi(balijaj).
Kan bashkpunue me Farkin tahir zemen dhe Bujar Bukoshin!
Leji ti ato perralla. fla

Se qasi m..paske qen vet.Ushtare i tije.

keshtu plasin dushmanet tane le te plasin se tani eshte koha e punes dhe rruga per te cilen e kmi para ne duhet vazhduare amanetin e te pareve tane duhet ta qojmi deri ne funde kjo rruge ska te ndalure
tradhetaret ,udbashet po dojn me ne te shtrume nga inati se me serbija me disa flliqnak kurr me ne trojet shqiptare
kjo eshte toka e arit
ky fshati vidishiq eshte djepi i trimave atdhetareve sic jane
atdhetari MULLA MUSTAF FAZLIU ,EMIN FAZLIJA,
DESHMORET XHEVAT JUSUFI,SYLEJMAN SHALA,BISLIM TREPCA,ADEM TREPCA AGIM SADIKU

KUVENDI I BARES

Ky Kuvend u mbajt në shtator të vitit 1944 në xhaminë e Bares, imam i saj ishte Mulla Mustafa i Vidishiqit.Të pranishmëve iu drejtua Ahmet Selaci i cili ua shpjegoi rrezikun nga partizano-çetnikët dhe i ftoj ata që t'i bashkoheshin Lëvizjes Kombëtare dhe Komitetit të Rezistencës, kjo thirrje u prit me plotë entuziazëm nga të pranishmit. Ndërsa Mulla Mustafa iu drejtua masës me këto fjalë:

“Vëllazën çetnikët,Bullagrët bashkë me Moskovin e Rusinë kanë filluar ta djegun Kaçanollin, Llapashticën, kanë bërë masakra në gra,fëmijë e pleqë, prandaj ne duhet në Picel ta falim Bajramin ( mal ky që shtrihej në zonen e lartë të Shalës në kufi me Llapin ), ta dëbojmë këtë pjellë të keqe nga trojet tona etnike”.

Masa e tubuar me entuziazëm i përkrahu prijësit e vet dhe i rroku armët dhe iu bashkangjitën Komitetit të Mbrojtjes Kombëtare.
Riza Voca urdhëroj Aradhën Partizane të shpërngulej në fshatin Bërçan ( i banuar me serb),sepse aty ishte çerdhja e çetnikëve.
Në tetor të këtij viti Ahmet Selaci në krye të Qëndresës Kombëtare dhe xhndarmëria shqpitare e sulmuan Aradhën partizane në Bërçan dhe pas humbjeve që i shkaktun çetnikëve ata e braktisen Bërçanin dhe ia synë Kurshumlisë ku vunë lidhje me Brigaden e 13-të sërbe.
Një tentim për të biseduar e bëri edhe Ali Shukriu në Pasomë.Mirëpo,as këtë herë kushtet që Adem Voca ia parashtroi për Lëvizjen partizano-çetnike dhe Komunistët sllav nuk ishin të favorshme, andaj edhe kjo tentative ishte e pasuksesshme.
KUVENDI I VIDISHIQIT ( 22 Janar 1945 )

Pasi në fillim të Janarit 1945, Fadil Hoxha me Miladin Popoviqin, kërkonte të takohej në Prishtinë e të bisedonte me Parinë e Shalës.

Adem Voca atyre u parashtroi këto kushte:

1. Brigadat kosovare të komandoheshin nga shqiptarët;

2. Komandimi të bëhen në gjuhën shqipe;

3. Brigadat kosovare të luftonin vetëm nën Flamurin shqiptar;

4. Në të gjitha vendbanimet, ku shumica e popullatës shtë shqiptare, Kryetari, Sekretari dhe Komandanti të jenë shqiptarë.

Fadil Hoxha e M. Popoviqi i kishin pranuar formalisht kërkesat e shaljanëve dhe Adem Vocës, por në të vërtetë kjo qe edhe një tradhëti si shumë të tjera, dhe kjo " marrëveshtje " nuk u respektua, nga ana e tyre dhe tregoi kjartë fytyrën e Fadilit dhe pabesinë e tij. Kështuqë shaljanët në Vidishiq, mbajtën më 22 Janar1945, Kuvendin, në të cilin u morën vendime të rëndsishme.

1. Batalioni i komanduar nga Ahmet Selaci, t'i sulmoi forcatë partizano-çetnike dhe ta çliroi Mitrovicën.

2. Batalioni i komanduar nga Adem Voca, të siguronte rrugën Vushtërri - Mitrovicë, nga sulmet eventuale që do të vinin nga ajo anë.

Në natën e 26-27 janarit 1945, Ahmet Selaci me ushtarët e tij në një sulm rrufe e merr nën kontroll Stan Tërgun. Në këto luftime kishte arritur edhe Mehmet Gradica me 400 kuftëtarë trima dhe për një kohë të shkurtër muarën nën kontroll edhe territoret: Majdan - Stan Tërg - Lisicë. Dy Batalione të Ahmet Selacit u vendosën në vijën frontale: Mazhiq - Bare - Vidishiq. Ndërsa Mehmet Gradica me luftëtarët e tij ishte vendosur në pozicionet: Vidishiq - Vllahi. Forcatë e qëndresës të komanduara nga A.Voca në vijën: Vushtërri - Mitrovicë. Forcat e qëndresës dhe Mbrojtjes Kombëtare kishin nën mbikqyrje të plotë: Melenicën, Baren, Vllahinë, Dedinë, Bajgoren, Kovaicën, Selacin, Gumnishten, Rekën, Zasellën, Shupkovcin. Në këto luftime nga Armata jugosllave, çetnikët dhe dhe mercenarët e tyre, ishin angazhuar Brigada e 27- të e Divizionit 46 serbe, Brigada e 5- të kosovare dhe Brigada e 25- të e Divizionit të pëmendur. Humbje të konsiderueshme patën të dyja palët ndërluftuese. Forcatë e qëndresës luftuan me heroizëm të madh edhepse ishin dpbët të pajisur me armë, municion, veshmbathje e ushqime. Shajlanëve u erdhën në ndihmë edhe lufttarë nga Llapi, Drenica dhe mbarë viset etnike. Për shkaqe strategjike Ahmet Selaci, Mehmet Gradica, Shaban Polluzha dhe bashkëluftëtarët e tyre, bënin Plane për tërheqje në Drenicë dhe anasjelltas. Më 18 Shkurt 1945, luftëtarët e qëndresës iu shkatuan humbje të mëdha forcave armike, që synonin ripushimin e Shalës. Partizano-çetnikët në kohë kishin likuiduar në shtëpitë e tyre, pa gjyq vetëm mbrenda një nate mbi 200 shqiptarë të cilët ose e kishin ndihmuar me ushtarë qëndresën kundër ripushtimit ose kishin ndihmuar me ushqim, strehim apo në ndonjë mënyrë tjetër pjesëtarët e saj. Në këtë kohë në Shalë ishte vendosur Komandanti i Brigadës së Drenicës Shaban Polluzha me ushtarët e vet.
Për shkak të dimrit të ashpër dhe kushteve të vështira ekonomiko- materiale Shaban Polluzha pas tre ditësh kthehet në Drenicë për ta vazhduar rezistencën kundër ripushtimit të Drenicës kurse Ahmet Selaci mbetet në Shalë dhe vazhdon me vendosmëri luftën kundër partizano- çetnikëve dhe ndihmësve të tyre shqiptarë, të cilët në emër të komunizmit i ndihmuan armikut shekullor ta ripushtoi Shalën sërish dhe ta kthej nën robëinë serbo- sllave.
Siç u tha më sipër kushetet e mjerueshme ekonomike dhe atmosferike i detyruan Ahmet Selacin dhe udhëheqësit tjerë të qëndresës të përpilonin një strategji të përshtatshme për të mundur ta vazhdonin rezistencën dhe ta çlironin Shalën. Andaj ata vendosen që të veprohet në grupe, kështuqë u themeluan këto grupe :

1. Grupi i Ahmet Selacit- numerikisht ishte më i madh;

2. Grupi i Ukshin Kovaçicës;

3. Grupi i Bislim Bajgorës;

4. Grupi i Boletinëve;

5. Grupi i Osman Bunjakut dhe

6.Grupi i Hazir Gjakës.

Këto grupe lufttarësh ishin në kontakt të vazhdueshëm dhe aty ku paraqitej nevoja e ndihmonin njëri tjetrin. Në Shkurt kur Brigada e 25- të kishte rrethuar Ahmet Selacin, Ukshin Kovaçica me trimat e tij i shkon në ndihmë dhe u shkaktojnë humbje të mëdha duke i vrarë 36 partizano- çetnik, 59 për shkak të tmerrit dhe panikës ikun në drejtime të panjohura, duke lënë pas vehtes gjithë armatimin që kishin në dipozicion. Kjo rezistencë vazhdonte dhe kërkoheshin kushetet e përshtatshme për të formuar Ushtrinë e Mbrojtjes Kombëtare të Kosovës. Në qershor 1946, para Kongresit të Lipovicës, në Plebishtë në afërsi të Gurit të Sokolit, në perndim të Kovaçicës ishte themeluar Batalioni i USHP (NDSH), e komandant u zgjodh Ahmet Selaci, zëvendës u emërua Ukshin Kovaçica, ndërsa iu bashkua e tërë guerila shqiptare. Fatkeqësisht në këtë Batalion ishte infiltruar edhe një bashkëpuntor i OZN-ës Bislim Popova i cili e kishte mbytur me dru, në pabesi radiolidhësin gjerman i cili mbante lidhje me Xhafer Devën në Vjenë, kurse aparaturen e kishte shkatërruar në tërësi.

Veprimtaria e Organizimit të UMKK ( Ushtrisë së Mbrojtjes Kombëtare të Kosovës ), udhëhiqej nga intelektualët shqiptarë, të cilët ishin të gatshëm për vetflijim dhe që kishin themeluar " Komitetin Nacional Demoktatik Shqiptar". Pra edhe shaljanët ishin në kontakt të përherëshëm dhe bashkëpunonin ngusht për organizimin politiko- ushtarak me luftëtarët dhe intelektualë Prof. Ymer Berishën, Gjon Sereqin, Halim Spahinë, Luan Gashin e të tjerë, në nivel të Kosovës, dhe pas arritjes së objektivit kryesor çlirimit të Kosovës e njejta t'i bashkangjitej shtetit amë, duke u bazuar në Vendimet e Lidhjes së Dytë të Prizerenit ( 16 Shtator 1943 ).

Prof. Ymer Berisha, kryetar i organizatës " Besa Kombëtare " në qershor 1946 i dërgon një letër Ahmet Selacit ku ndër të tjera, shkruan:
Vëllait,
Ahmet Selacit - Kosovë

Organizata jonë " Besa Kombëtare " është interesuar me kohë t'i njohë të gjithë shqiptarët e mirë andej e këndej dhe ty të ka çmuar si një patriot të vyeshëm dhe trim të rrallë për luftërat që ke bërë në Shalë të Bajgorës kundër armiqëve të kombit shqiptar. Ne jemi të lidhur me gjeneralin anglez në Tiranë. Merru vesh me bashkëpunëtorët tu të tjerë dhe na njofto me shkrim sa luftëtarë, në rast lufte, mund të dalin me armë në dorë në qarkun dhe në Komunën tënde, sepse këtë do ta dijë Kuvendi i partisë nga Shqipëria e Vjetër.

Kryetari i organizatës

" Besa Kombëtare "

Ymer Berisha

KJO ESHTE HISTORIA E VIDISHIQASEVE

» Kfori ne Shale te Bajgorese ...
» 8 USHTARET SERBE TE ZËNË ROBË LUFTE NE SHALE TE BAJGORESE
» Manefestim ne BARE te Shalese se Bajgorese