Poeti Kuuldep K. Srivastava , kumt në Simpozium

Kumtim në Simpoziumin Ndërkombëtar “MUZA POETIKE PEGASI 2010” ME OBJEKT “MAGJIA E PËRKTHIMIT”
TIRANË 11.04.2010
Poezia indiane
Në fokus:
Poetika e zotit K.K. Srivastava është një lule e freskët në kopshtin indiano-anglez.

Letërsia e sotme indiane ka mjaft përfaqësues që shquhen në lëmin e letërsisë botërore
si Tholana Ashok Chakravarthy, Dew Bhardwaj, Biplab Mbajumbar , Pronab Kumar Mujumber

Në kumtin e përgatitur nga Patrick Sammut, Maltë i bëhet dhe një analizë e shkurtër poezisë moderne indiane në drejtim të diversitetit stilistikor:

...Gjithashtu interesant është edhe komenti i poetes Tholana Ashok Chakravarthy drejtpërdrejt nga Hyderabad INDI: “Poezia ndoshta është gjuha e vetme, e cila është e shprehur nga poetë të ndryshëm, në gjuhë të ndryshme me shumllojshmëri dhe ndjenja të gjera, të cilat vijnë duke u kufizuar. Gjuha angleze nuk ka përjashtime për këtë”.
Shprehjet ose ndjenjat përmes mendimit, që dallon pamje në pamje, pjesa më e madhe e shprehjeve janë të nënkuptueshme në një shpirt të drejtë që zotëron një shmangie në drejtim të letërsisë dhe është familjare me termat letrare. Dhe në këtë kontekst dhe gjendje fjalët e shkrimtarit të menduara thellë, fjalët e shkruara të poetit, jo vetëm që duken të ngatërruara (të prira në rrugë të shtrëmbër), por në madhësi shtrirje të gjerë duken të mashtruara, të prira në rrugë të shtrembër, të hutuara dhe të ngatërruara për lexuesin. Kështu pra, ndjenja e “jo të bindurit” zvarritet brenda mendjes së lexuesit dhe diversiteti stilistikor, stili i prezantimit të poetit të shkrimtarit duket e çrregullt, i turbulluar dhe i padallueshëm, aty duke rralluar elementin e interesit në një lexues.
Ngjashmërisht, fenomeni i të jetuarit ose i të thënurit të disa shkrimeve të shquara nga njerëz të shquar lidhur me shkrimet në individualitetet të tilla, e cila koha sërish inspiron pjesën e lexuesve për gjenerata e gjenerata. Kjo prirje apo tendencë individuale e veçantë, koha ose motivimi në fund të fundit ndan ose konturon shkrimin e poetit, shkrimtarit të veçantë për të mbetur një fenomen i të jetuarit, siç mund të jetë i qëndrueshëm duke mbetur pra në kohë drite në rrethe ose cikle letrare.

Tholana Ashok Chakravarthy duke jetuar thjesht dhe duke menduar shumë. Unë jam i sigurt se duke ndjekur deklaratën (pohimin) nga Tholana Ashok Chakravarthy (Anëtare e Lidhjes së Poetëve të Botës) do të ndihmoj për të kuptuar më mirë poezinë e saj: “Koncepti i të bashkuarit të artit me poezinë do të bashkohen të gjitha klasat (shtresat) e njerëzve pavarësisht për nga mosha, kasta, besimi, raca dhe krahina… Po unë preferoj poezinë me pasqyrime (reflektime) artistike të temës (çështjes) në të cilën unë do të ndiej përfundimisht për të përgatitur terrenin për të vënë në dijeni fëmijët dhe të rinjtë në veçanti. Poemat e paqes dhe arti i harmonizimit, nëse këto të dyja bashkë prezantohen sëbashku, fytyra e humanizmit do të jetë zbukuruar me zjarrin (flakën) e Paqes Universale. Në lidhjen me rregullaritetin e formës në poezinë e saj Tholana Ashok përgjigjet: “Po është të zgjedhurit tim e zgjedhjeve për të të tërhequr (joshur) dhe për ta zhytur (kredhur) lexuesin (lexuesit) dhe për ta marrë (për ta përfshirë) lexuesin, lexuesit thellë brenda zemrës sime duke prekur kuptimet e plota në thellësitë. Kështu pra, me disa përjashtime, unë preferoj formën ose rrymën për në pjesën më të madhe të poemave të mia, për këtë unë jam e sigurt, kjo kënaq bashkë zemrën dhe mendjen e lexuesit.
Si një person (individ) ai ajo përshkruan vetveten duke jetuar thjesht dhe duke menduar shumë. Dhe kjo është se çfarë ndodh neë poezinë e saj gjithashtu, një miksim (përzjerje) e një gjuhë të thjeshtë me mendime të thella rreth gjerave të thjeshta (fëmijëri,harmoni, natyrë) dhe gjera që reflektojnë vuajtjen ehumanizmit (greva e urisë, lufta, abuzimi fizik dhe

brutalititeti në fëmijë, vdekje , lypësat e rrugës, orfanët (jetimët), n ënjë dorë gjendet (është) poetja fëmijë duke iu drejtuar gjyqit për drejtësi (këtu ka ndërhyrë), mëshirë (falje) dhe kualitet (cilësi), në dorën tjetër është duke mburrur (lavdëruar)
veten pseudocivilizuar , hi-tech të shoqërisë së sotme . Thjeshtësia është gjetur gjithashtu në ëprdorimin e shembëlltyrës: “Retë e luftës”, ‘Tentakulat e urrejtjes”, ‘Vuajtjet e tokës mëmë”, ‘Retë e errësirës”, ‘Livadhet e së ardhmes”, ‘Jetët e ngatërruara në sinjalet e grevës së urisë dhe vdekjes” “Dritat e rrugës me shikim shqiponje”, “pëllumbat epaqes”, “thelbet e paqes”, “oqeani I varfërisë” (fatkeqësive), “thelbet e mosbesimit”, ;lulete paqes” dhe “petalet e besimit”. Gjithçka që duhet të bëj me botën e natyrës” , porn ë të njëjtën kohë shumëzbavitje në aspektin negative të shoqërisë së sotme, në të cilin njeriu jeton ose përfytyron di/ka, e cila do ende të vijë ( etillë, e tillë si paqja). Në njërën prej poemave të patitulluara Th, A shkruan në këtë mëyrë:” lerëni (lejojini) vetë e brenshmja të flaës përmes majës së pendës të penës sonë tonë./ Lejojeni (lereni) poezinë tonë …
Vetë e brendshmja të flaës përmes majës së pendës sonë. Lejojeni poezinëtonë të krijojënjë kulturë të paqes të mbushur (të ngopur) me vision (me paqe), N ezotërojmë (posedojmë) aftësinë (zotësinë) për të arritur (për të bërë_) për të kryer për të përfunduar nga të shprehurit e fjalës. Po. na ler ne (na lejo ) net ë qëndrojmë në këmbë qëndrueeshëm të kësaj ore, me vendosmëri./ Pastaj vetëm mundet që net ë sigurojmë paqen, për të ndihmuar gjuithsecilit. Në këtë mënyrë Th., AC flet për poetë të tjerë të paqes si T. Pereira dhe Ada Aharon, por ndoshta në emër të të gjithë poetëve, ku n ë zemrat etyre dëshirojnë (urojnë) botë më të mirë.

Ç’mund të thuhet rreth poezisë së K. K. SRIVASTAVA’S


Referenca mbi librat e K.K. Srivastava’s (I) An Armless Hand Writes [Një dorë e vrarë shkruan” (2008) (Ii) Ineluctable Stillness “Heshtje e pashmangshme”(2005)

An Armless Hand Writes “Një dorë e vrarë shkruan”
(1)

Çuditshmëria në poezinë e SRIVASTAVA

“Një dorë e vrarë” shkruan, përmbledhja e dytë poetike e zotit K.K. Srivastava, ashtu si dhe përmbledhja e parë, “Heshtje e pashmangshme”, është shprehje e ndërgjegjësimit. Koncepti i simbolit në kopertinë e prezanton këtë çështje. Ndërkohë që titulli i librit është diçka tjetër.
Zoti Srivastava shkruan në këto tematika dhe pse ato nuk janë eksploruar plotësisht ose mund të konsiderohen si jo poetike. Ai i prezanton këto tematika me një stil tepër individual. Çështjet që e shqetësojnë në jetën e tij personale i japin formë poezisë së tij. Shumica e temave nuk janë të zakonshme dhe po ashtu mendimet dhe stili i tij. Për shembull: “Te shtypesh prej hicit” (. “Fytyra e shenjtë”, “Anarkia” (34), dhe “Vetvete e copëzuar” (48). Keto lloj çudish do të përshkojnë gjithë poezinë e tij, ashtu si dhe parathënien.
Poetit i pëlqejnë të përdorë mbiemrat. Atij gjithashtu i pëlqejnë që të përdorë të njëjtat shprehje herë pas herë. Kjo përsëritje është me e qartë në poemën në faqe 12. Poeti përdor këte metodë (menyrë) për të përforcuar temën e tij. Dhe një arsye tjetër e kësaj përsëritje është të krijuarit e muzikës. Ka disa mënyra për të krijuar muzikë dhe poeti e sheh këtë si më të volitshëm.

Poetika e zotit K.K. Srivastava është një lule e freskët në kopsthin indiano-anglez. Lulja ka çuditshmerinë e vet në shpirtin e tij, në pamje dhe në aromë. Kjo çudi ka mbirë në mënyrë të heshtur në gjelbërimin e “Heshtje e pashmshmangshme” dhe është maturuar në përbledhjen e dytë “Një dorë e vrarë shkruan”. Titulli simbolizon ambicjen e një poeti që i shërben muzës së tij. Autori i “Një dorë e vrarë shkruan” nuk mund të injorohet dhe nuk duhet të ndodhë ashtu. “

Dr. Stephen Gill
32,Cornwall Ont. K6H 5R9, Canada
In Contemporary Vibes
(në atmosferën bashkëkohore)

(2) “Iluzioni i letërsisë, filozofia, dilema e moralit dhe e mitologjisë lindore, (e shpjeguar në shënimet) shpjegon pse poezia e tij është e vështirë dhe kërkon lexues me aftësi dhe kërkesa intelektuale. Duke qenë se në poezitë e tij ka shumë iluzion, (disa të shpjeguara dhe nga shënimet e tij), mendoj se sa më shumë ta lexosh poezinë e tij, aq me shumë do të arrish ta kuptosh atë. Shpesh herë, duket se emocionet e tij kujtohen në mënyrë te qetë, por sipas metodës së rikthimit pas (vice-verse). Një gjendje e diçkaje të largët dhe të pasigurt duket se ngërthen poezitë e tij. Momentet duken se janë te rrufeshme duke lenë një ndikim të pashlyeshëm tek lexuesi. Për të kuptuar poezinë e tij, përveç durimit dhe inteligjencës, një marrëveshje me njohuritë në fushën e letërsisë dhe historisë, është e detyrueshme për të mbërthyer nuancat e thella që spikaten në vargun e tij. Ai tregon në parathënien e tij (në prozë) zejtarinë e Joseph Conrad, dhe pëlqimin e tij ndaj vizionit poetik te Sylvia Plath dhe trajton djallëzinë historike përmes kujtesës së Czeslaë Milosz.”
P.K.Majumder
In ejournal www.museIndiacom Issue 27, Sept-Oct 2009
(reviste letrare ne internet)

(3) "Një dorë e vrarë shkruan” përmbledh një mori përshtypjesh të ofruara nga jeta me një urtësi dhe vërtetësi të thellë dhe me pamjen e gjerave esenciale – të prekshme dhe provokuese. Të gjitha të shprehura me një nivel gjuhësor të lartë. Mendoj se autori kërkon të sjellë drejtesinë, të shpërndajë të vërtetën, të përkrahë rekordin historik…………… të eksplorojë errësinë dhe korrupsionin, të pastrojë shoqërinë nga një kend i ri, dhe të nxisë përparimin e civilizimit njerëzor. "

Prof Kurt F. Svatek, kandidati austriak për Çmimin Nobel në Letërsi
Poetcrit, Janar 2009, Nr. XXII

(4) “Në vazhdimin të suksesit të tij të famshëm të librit të parë, “Heshtje e pashmangshme”, një libër sfidues intelektual, i shumëvleresuar nga kritika ndërkombëtare dhe shkrimtarë të letërsisë botërore, K.K.Srivastava, me shumë talent ka ndjekur një strukturë poetike të eksplorimit të thellë, por dhe kompleksitetit gjuhësor. Nuk ka më dyshime që ky poet i përsosur është një orator me aftësi të rralla krijuese dhe shpesh herë të lë të mbetesh pa frymë. Gojëtaria e tij dhe mjeshtëria e zërit janë çelësat binjake të manifestimeve në vargun e lirë karakteristik të tij, dhe lexuesi i gatshëm për të kuptuar botën e poetit, ndien se ky poet mbresëlënës në asnjë mënyrë nuk i deh me boshllëk oratoresk. Në të kundërt, poezia e Srivastavës, është e pajisur me esenca të sinqeritetit të patrembur dhe me njohurinë e një dijetari, një kurs intuitiv i zvhillimit të mëtejshëm. Toni komandues në shumicën e shkrimeve të këtij autori, tërheq lexuesit me forcën autoritare kembëngulëse ndaj punësimit.
Një dorë e vrarë shkruan, një përmbledhje prej 51 poezish, disa prej të cilave janë më të gjata, merren me aspektet e bashkëveprimit kompleks të aspekteve të ndërgjegjshme dhe të pandërgjeshme, dhe të psikikës se njeriut; dhe Srivastava si një Tiresius (profet në tempullin e Zeusit) virtual Sofoklezian i botës moderne, bota dekadente në të cilën ai kërkon të hyjë (dhe qe ende nuk i përket) shprehet qartë mbi fasadën egoiste, duke maskuar guackën e një një shoqerie të zbrazët dhe të qëllimshme. Sërisht, si dhe në përmbledhjen e parë poetike, vërehen gjurmë të dallueshme të T.S. Eliot”.
Bernard M. Jackson (U.K)
in ezine e TIPS Winter Issue Number 12 (December 2009 )
edited by Wendy Webb, U.K and In Bride- In –Making July
2009 (ISSN 0975-1610)

(5) “Idetë dhe mendimet janë shtylla e zellit poetik të Srivastavës. Jetët e njerëzve dhe marrëdhënia mes burrave dhe grave, arritjet e tyre më të fundit në këto marrëdhënie përshkruhen përmes një procesi analitik dhe llogjik, të cilat përbëjnë trupin e poemës së tij. Për të njohur njeriun, ai shpesh herë kërkon thellë qenies së vet dhe sjell “UNË” në sipërfaqe që është dhe mënyra më e mirë për të njohur temën. Natyra dhe peizazhet, qielli, toka dhe uji, dielli dhe hëna nuk e shqetësojnë shumë poetin. Mjedisi dhe ekologjia ose qeverisja hyjnore nuk kanë ndonjë masë te konsiderueshme rendësie. Ai merret me psikologjinë moderne të njeriut duke iu referuar Freudit dhe të tjerëve. Të gjitha poezitë e librit janë poezi prozaike.
“ Dhimbjet e jetës bëhen muza e krijimit, bindjet e vërteta ashtu si ai i eksperimenton, kthehen në llavë poetike, megjithëse poezia e tij sjell trishtim, është bindëse, ritmike dhe artistike. Ne mënyrë të pashmangshme na kthen drejt tij. Që t’i pëlqejmë poezitë e tij duhet të kuptojmë ato që lexojmë, sepse, siç ka forcë shprehëse, ka dhe dobësi gjithashtu. Në çdo hap ai nuk është i sigurt se çfarë ju do të thoni, kështu që ai paraqet teorinë e tij poetike dhe arsyen e shkrimit të tyre. Shiko parathënien.
“Unë kam provuar më të mirën për të mos i lënë hapësirë keqkuptimeve të pashpjeguara për të përmbysur çfarë kam deklaruar” thotë ai dhe vazhdon të shpjegojë procesin e brendshëm mental dhe psikologjik, që një poet ka si forcë per t’iu nënshtruar. Përveç tyre, ideja, logjika, mendimet dhe arsyet kërkojnë një vlerë të madhe si rezultat i diskutimit apo shqyrtimit që ai bën. Ai shton në fund: “Ky është, shkurtimisht, botëkuptimi im poetik. Unë mund të jem totalisht i gabuar, por deri tani, mbështes atë që unë kam shkruar, të cilës dhe i besoj: kotësia e një opinioni nuk armiqëson opinionin e opinionmbajtësit “.

Në procesin e përcaktimit se çfarë dhe si është poezia, ai disaherë shpreh fjalë shumë të vlefshme dhe plot shpresë, si “Literatura më e mirë do te kishte pas vdekur kohe me parë, do të kishte poetë që nuk do të kërkonin largimin nga këto çështje botërore dhe do t’i largoheshin drejtimit për të eksploruar gjërat unike dhe antipoetike”.
Shpresë, dhimbje, sterilitet, vdekja – janë çështje me të cilat ne ballafaqohemi përmes poezisë se K.K.Srivastavës. Megjithatë ka diçka që na mban të lidhur si me magji. Le të kujtojmë Shelley: “Këngët tona më të dëshiruara janë ato që na tregojnë mendime të trishta”.
Aju Mukhopadhyay in
ejournal www.Authorsden.com
Dated12.11.2008 and
Indian Journal of Post Colonial Literatures
Vol 9No 1 (ISSN 0974-7330)

(6) “Dora e vrarë shkruan” është e krahasueshme me vendet perëndimore (letërsinë)”.
Pioneer
A Leading Daily
(7) “Emocionet dhe çrregullimet emocionale janë shqetësimi kryesor i Srivastaves. Poezia për të është përgjithesisht një vegël për analizën e vetvetes dhe të botës jashtë saj i shërben mendimit më të lartë të të qenit katalizator që inspiron mendimet dhe perspektivën e tij... Nuk ka asnjë dyshim që shumica e poezive kanë merita të vërteta, një thellësi e brendshme që reflekton dhe iluminon memorjen dhe kushtet e njeriut ”.
Indian Literature
March- April 2009

( “Ka ndikim njohurish nga mitologjia dhe filozofia perëndimore, ka kredibilitet gjithashtu, por volumi më shumë përshkohet nga një filozofi e ftohtë”.
The Tribune on Sunday
A Leading Daily

(9) “Shumica e 51 poezive shprehin ankthin e njeriut kontemporan brenda kontekstit të ndërveprimit të aspekteve të ndërgjegjshme dhe te pandërgjegjshme të njeriut…Cilësia e vizionit në këto poezi të shtangin në vargje me thelëlsinë dhe kompleksitetin e tyre... Në këtë volum ne shohim me shumë modesti, por ndoshta dhe diçka të hekurt, të shprehur në vargjet e këtij poeti ”.
Patricia Prime, New Zealand In Re-Markings Vul 7 No 2 September 2008

“Heshtje e pashmangshme”
(1) “Libri i Srivastavas është një sfidë e rregullt intelektuale në poezi me varg të lirë, unik në stil, ritmike dhe një lojë e këndshme aliterative fjalësh...Disa nga poezitë e tij të gjata kanë gjurmë të dallueshme të T. S. Eliot “Toka e mbeturinave” me, ndoshta, një shtesë aromatizmi të dramave të Samuel Beckett...”
Bernard M Jackson
In Bridge-In-Making

(2) “Poezitë e tij shpërndajnë një guxim të rrallë, guximin për të sfiduar nocionet e zakonshme. Ai nuk është një poet i sjellshëm, ai është një poet i trazuar, që synon të zhbëjë mendjen e njerezve nga konceptet false, nga maskimi i hipokrizisë deluzive që sillet si emocion i vërtetë ”.
Hindustan Tmes
A Leading Daily

(3) “Emocionet e njeriut me dufet e tij të ndryshme, sigurisht intelektuale dhe të konceptuar poetikisht nga poeti nuk mund të kuptohen në një atmosferë të qetë dhe me durim. Ndjenja e thellë humane që spikatet në nivelin me të lartë të ndërgjegjes kozmopolite është martuar me linjat e vargjeve”.
Contemporary Vibes

(4) “Srivastava është në më të mirën e tij tek poezitë e gjata.... që dhe posedojnë një spastrim të habitshëm të forcës dhe zjarrit poetik....duke çuar talentin e tij të arrijë majat më të larta me shkathtësi në zhvillimin e mençur të temave të tija.”
Indian Literature
(5) “I shkëlqyer, një libër me mendime të thella”.
Dr Carla Kraus,
Vienna

(6) “Kjo është poezi, që na tërheq ne në një mënyrë të re të të parit, në forma të reja që na nxisin ne për ta lexuar, dhe për ta vazhduar leximin derisa s’ka më për të “ngrënë”. Puna e tij e thellë na sqaron, dhe na bën që të dëshirojmë të lexojmë përpjekjet e tij të ardhme me kënaqësi.”
Rosemary C Wilkinson
U.S.A

(7) “Në këtë përmbledhje, Srivastava insiston në të padeklaruarën, të nënkuptuar dhe fragmentar. Një nga aspektet më të mrekullueshme në poezitë e Srivastavas merr dritë në dimensionin muzikor të poezisë. Ai përdor poezinë për të krijuar një njeri pozitiv, të ekspozuar totalisht ndaj jetës. Ai ka bërë të pranueshme disa nga çështjet më të rëndësishme dhe më problematike të jetës edhe ndaj atyre lexuesve që nuk kanë njohuri në filozofi apo në dilemat e moralit”.
Patricia Prime, New Zealand
In Poetry International

* * *
Padyshesë kontakti i drejtpërdrejt ose i kërthët ka dinamikën e vet, pasi bashkësia kreative bashkohet dhe nisin relatat poetike, falë pëlqesës të poezisë së shkruar. Jo më kot një poete shprehet se poetët i lidh një dritë e brendshme shpirti... Kështu ndodhi dhe midis nesh. Poezia e Srivastavës, siç del edhe nga mendimet kritike, aspak zbukuruese, por reale të shprehura nga poetë të njohur sot të Letërsisë moderne, është një poezi moderne e tejkaluar në sensin e raportit me të tjerët dhe kjo shkallinë arrihet që me gjelbërimin e parë poetik dhe arrin stade pjekurie në librin e tij të dytë. Kjo tregon parasëgjithash se formohet profili poetik, tejthellohet “aventura” e operacioneve kirurgjikale poetike, gjimnastikimi mendor me një bisturi suksesive dhe mbushamendëse... Duke marrë për analizë dhe përfaqësues të letërsisë sotme moderne indiane Srivastavën ne hedhim vështrimin “prapa” në kohë, por me një objeksion të qartë ardhmërinë e poezisë indiane me theks të jashtëzakonshëm indiano-anglez...
Srivavstava operon ndjeshëm dhe figurshëm me stilin e tij në dukje prozaik, por rrëmbyes dhe figurativ i “pakrehur” i dalë nga një spontaniitet i lindur si shtysë e ngacmimeve të vogla apo të mëdha të fenomeneve jetësore... Në vëllim shihet dhe dilet në përfundim tërësor, në rast se lexon gjithë përshtypshmërinë që krijon në mendësi vëllimi, por edhe duke analizua vetëm tri poezi të tij tw papërzgjedhura në arkitekturën poetike mund të dalësh në një përfundim në rrugë lirike, filofozike dhe figurative...
Kështu në analitikë kemi marrë shqyrtesën e tri poezive të tij: “Lotët e fëmijës”, “Bukuria nuk është e mjaftueshme”, “Tempujt (Faltoret) dhe tavernat.

Në poezinë e parë krijohet një “anomali” e bukur natyrore, por një bukuri figurative në metaforizimin e proceseve dritë - errësirë (natë - ditë), duke i procesizuar në një bashkim kundërshtish dhe mbi këtë trazirë lotët e fëmijës që përzgjedhin flakërimin...

Lotët e fëmijës
Një flakërim drite
natën.
Nje terr errësire
ditën.
Femija lotoi
mbi rrugën e ngushëlluar
e padëgjuar
Që të dy flakërim
dhe errësira
shkrihen .
Lotët e tij
riprezantojnë
zjarrmi të shkrira
dhe errësirë të shkrira
thellimi.