LULZIM LOGU "AKOMA HIRI IM... " POEZI

Muzgu
Shiu pushoi dikur,
Zogjtë humbën, ngujuar në pyll,
Plepat i zhvesh era pa turp,
Hardhitë gjithashtu.

Mbi pellgje, pijnë ujë viçat e larmë,
Baresha i tremb me majën e shkopit,
Kuajt vrapojnë skaj arave të mbjella,
Me inatin në qafë të Don Kishotit.
Pellgjet, po ngrijnë ngadalë,
Ndërsa afron nata e gjatë,
Dashnorët shkelin barin pranë tyre
Dhe Sanço Pança, roje e fshatit i nuhat…

Po harroj

Po harroj, s’t’i kujtoj dot sytë,
Trajtat e tyre, as ngjyrën,
Lotin, si rreknehej ai
Dhe çelte shteg te buzët.

Nuk t’i kujtoj dot sytë...
Ah, nuk po mundem!
M’i mbulon pluhuri i botës,
I botës që bie, i zemrës që kris.

Në qofsh, ku je, Zoti im,
Të vish njëherë, të vish?!...
1995

Shtator
Në muzg e kam zili shiun,
Bie atje mbi stanin e bjeshkës time,
Bie me zhurmë, bie me rropamë
Dhe del gjyshi prej kujtimi
Me shkopin e vjetër të arrës,
T’u fërshëllejë dhive të trembura
Që turren nga shpella e borës.

Jelekun e saj e ruajta dhe flokët
Flokët e fundit i bëra gërshet
Kur mërzitem e shprish ndër gishta,
Pastaj gjatë e lëmoj në dorë.

Në muzg e kam zili shiun,
Bie atje mbi stanin e bjeshkës time,
Bie deri vonë...
Më kujtohen të shtrenjtit e fëminisë,
Që kurrë nuk zbresin në vërri
Asnjë shtator…

Udhëtimet
Hobi im, udhëtimet,
Sfida ime, udhëtimi jetë
Nga barku i nënës
Tek piramidë e varrit,
Ani pse gjithmonë
Duke të dhëmbur te balli…
1999

Parakohe , shkurt
Kur të shkoj nga kjo jetë,
Nuk dua të qara grash, si ku ku qyqje mbi çati,
Një orkestër e vogël, po mundi ta lozë Grigun
Zogut, në kutinë e bronztë, hapjani derën,
Të ikë pas meje i lirë.

S’dua të harrohem, dua të jem gjithmonë
Në një simfoni paemër, në vargjet që i desha,
Nënës i thoni për mua të mos qajë,
Ti ruajë sytë e lodhur, ta ruajë zemrën
Në prehrin e saj, t’i ruajë letrat.

Dhe e fundit, në e kam merituar
Mbamëni në duart tuaja, njerëz!...

1999

Vdekjes
Tani, vërtetë, s’kam kohë për ty,
Por nuk të urrej, gjithsesi,
Edhe ty të vjen radha e dashurisë
Edhe ti je e nevojshme si jeta.

Tani, vërtetë, s’kam kohë për ty...
Më lër të qetë, unë nuk iki,
Kur të vijë ora, të kërkoj vetë,
I lumtur që të gjeta…
1995

Maska
Sh.
E di, vdekja shpesh shëtit pranë nesh
Me të vetmin dallim,
Tani ka vënë maskë,
Jo të verdhë dyll,
Por të zezë e mban.

Vdekja shëtit pranë nesh
Dhe pret një çast të vetëm...
S’ka kohë as për lamtumirë,
Nën kallash pluhuri tretesh.

Ndërkohë, që shkruaj,
Ti ike miku im, tani je
Pluhur lulesh të verdha,
Ngjyrë letrash dashurie.

Nuk m’i rrëfen më vuajtjet,
S’punon telefoni yt, s’rinis,
S’ke numër në banesën e fundit...
Në prag muzgu vonë, ti përzë minjtë.

Ike miku im, tani je kujtim, një llampë
Ndizet, shuhet, si far’ dashurie shërben,
Por në gjirin tënd të shkretë, sa rrallë
Ndonjë mik i shtrenjtë të vjen!...
1999

Malli
Malli tani është i egër
M’i rreh brinjët, gati sa nuk bërtet,
A mbahet më gjatë ky zog i burgosur,
Kaq shumë vjet?!

Kaq vjet, sa të desha ty,
Kurrë s’i kam numëruar
Veç puthjet dhe pëshpërimat tona
Në thinja janë konvertuar…
2005

Koha
Planeti është lodhur nga luftërat
Yjet, duken më të zbehtë nga pluhuri i botës
Diçka e madhe gjëmon brenda tij, si përmbytje,
Toka nuk është nënë në kuptimin e fëmijëve,
Por një gjyshe…
2005

Deputeti
Hyra në zyrën e tij,
Bëri sikur u ngrit për mua...
Ah, po kjo, çfarë nderi
Më zgjati cigare nga ato të “popullit”
Të gjata,... ”Populli, - tha pastaj, - ka qejf të meditojë”.
Më tha se kam pasur një baba të mirë
Lëre pastaj gjyshin, ka qenë mësuesi im i parë.
Më dëgjoi një minute për hallin, u kollit
U ngrit në çast si i nxehur, duke sharë sekretaren
Dhe të marrë në telefon atë mikun…

Iku, mbeta fillikat në korridor, gjatë
Dhe prita në këmbë, duke nëmur
Mësuesin e tij të parë
Duke nëmur gjyshin…
2006

Moshën
Moshën time kurrë nuk e thashë të saktë,
Ajo s’ka njohur datë, vetëm relative ka qenë,
Si koha, si moti.

Herë kam qenë adoloshent, herë plak,
Herë i virgjër, herë i rrënuar
Në misterin e patreguar.

Moshën s’ma kanë treguar vitet, ma kanë lexuar
Vetëm te sytë, te buzëqeshja e falur
Dhe tek loti…

Kuajt

Dritoriane
Të gjorët kuaj, djersinë
Në kurriz, të rëndët samarë
I lodhi asfalti i nxehtë,
I hutoi trafiku i madh.

Rojtari i ndali, vetë u ul,
Të ndezë një cigare i qetë,
Kuajt, pushojnë pak çaste
Për herë të parë në qytet.

Por kuajt hingëllijnë papritur,
Nga mungesa e barit, natyrisht
T’i liroj, tha me vete rojtari,
Të kapërcejnë atje në lulishtë.

Të shkretët kuaj, djersijnë,
Sapo ndjejnë kapistallin të lirohet,
Ikin me të katra nga asfalti,
Ndërsa rojtari rehatohet.

Por s’qenka e thënë të pihet cigare
Kështu i vetmuar , pa shokë,
Shuan dufin e filluar dhe ngrihet,
Pas pluhurit të kuajve, në trok.

Dreqër, nga shkuat vallë kështu,
Si s’më latë as këtu rehat,
Pastaj qesh me veten dhe kryet luan
Kuajt, dashkan vetëm fshat!...

Shakaja
Në fotografi jemi të gjithë
Ca të heshtur, ca më çapkënë,
Duke parë fytyrën tënde m’u kujtua
Se të dua, dikur, të pata thënë.

Po a të doja vallë, s’e dija atëherë,
Vërtet as tani nuk e di,
Përse ndjenjën time e ngatërroja,
Herë me miqësi, herë me dashuri?!

Në fotografi jemi të gjithë,
Ca të heshtur, ca më çapkënë,
Se ç’mu kujtua ajo pasdite, kur pranë veshit
“Të dua”, ndoshta për shaka, të pata thënë?!...

Letrat
Më mori malli për ty,
T’i them dy fjalë të ngrohta,
Ti ngas pak flokët e butë,
Ti prek ato, siç prek
Fijet e barit të njomë në prill.

Më mori malli
Dhe nis e shkruaj letra,
Letra që nuk t’i kam dërguar,
Mbetur kanë pa lexuar nga ti,
Në një kënd të fshehtë në bibliotekë.
Eshtë pranverë dhe, ndoshta këto letra,
Nuk do t’i lexosh deri në dimër,
Kur të vish atëherë, ato do të jenë
Të gjata, një libër…

Nga letrat
Takoheshim, në muzg, dikur
Putheshim gjatë, bëhej natë,
Kur ndaheshim ishte vonë
Koha e lajmeve të fundit.

Në derë më priste veç motra,
M’i rregullonte flokët e prishur në ballë,
Babai në dhomë s’më fliste, në tymin e cigares
Lexoja pyetjen, pse të isha vonuar?!

Nëna më sillte pjatën e mbrëmjes,
Në vend të lëngut të ngrohtë
Përtypja puthje, sy të zinj
Dhe flokë të trazuar…

2 . Hiri

Letrat që digjen

Të zverdhura si gjethe,
Letra dashurie,
Ferrparajsa ime,
Peng i kujtimit.

Digjeshin ngadalë,
Duke kërcitur,
Sikur brinjët e mia,
Kur therin dimrit.

Ashtu ngadalë,
Pa flakë të dukshme,
Digjeshin vetë,
Dhe digjnin.

Tani i iki zjarrit,
Zjarrit të madh në vatër,
Nga frika ime
Të mos shkel hirin…

1999

Hiri
Ëndrra ime e hershme,
Zjarri që s’di për fikje,
Pengu im i vonë,
Fikja e hershme,
Hiri që mbetet,
Kurrë nuk tretet…

Kjo fundvjeshtë

Sa shumë gjethe të verdha,
Si shpirtra të braktisur,
Sa e ftohtë era,
Si frymë e ndarjes.

Por dëbora akoma
Nuk ka filluar të bjerë,
Pritet çdo çast të bjerë,
Kur dritat ikin poshtë hijesh.

Sa shumë gjethe të verdha,
Kjo vjeshtë dhëmb shumë,
Dhëmb pas xhamit tim,
Si epilogu i një dashurie…
1999