POEZI PËR DËSHMORËT

Rina AhmetiNe diten e kujtimeve

  (Pervjetor,..Vellait,dhe Nipit te rene me 08.05.1999)


  Sot vargu rrjedhe dhimbeshem,
  e buza qe dridhet ne vaji,
  mban peshen e rende te mallit,
  kaq vite pu ju pare,
  me lot i ujita lulet e majit,
  dhimbja mbuloi shpirtin e vrare.

  Eh si ngriu buzeqeshja,
  atehere kur enderronit ditet e bardha,
  e endrra mbeti e shkrete,
  me nje ze te mbytur ne dhimbje,
  renkon lokemadhja,
  i rende eshte loti,sa nje det.

  Heshtur pran jush perkulem,
  ca lule ve pran lapidarit,
  ngre koken serisht ju shohe
  krenar pran njeri tjetrit qendroni,
  fal juve sot dielli neve na ngrohe,
  te lire cicerojne edhe zogjet e malit.

  Ju si engjujt kaltersive peshperisni,
  tingujt e nje kenge te dhimbshme
  se djajt ua vran endrrat,
  e zemerplagosures moter,
  loti per ju pikuar i kishte,
  e ne shpirt perhere i rrine brengat

  Ju ikni fluturim lartesive qiellore,
  me yje vellezer jeni, se shpirtrat tuaj hyjnor
  leshojne rrezet e lirise ne agim,
  mbi gjakun qe skuqi token,ne at pranvere,
  mbin lulekuqet prore,
  deri ne amshim,te fresketa do ti keni,
  mbi permendore.

  Rina
  Prishtine 8 Maji 2005

Dëshmorët Selver e Emin Kryeziu nga Rogana

Me rrespekt këto vargjei shkruaj
Dëshmorët tanë për t'i përkujtuar,
dy dëshmorë që ranë n'Kosharë
duke bashkuar Shqipërinë e ndarë.

JU nderuat kombin dhe Roganën
JU nderuat kombin dhe Dardanën,
JU nderuat qiellin mbarë kosovar
JU nderuat mbarë kombin shqiptar.

Nesër është 10 vjetori, 29 prilli
qëkur ranë Selveri dhe Emini,
Dëshmorë të Salihut dhe Agimit
N'Koshare lulzoni me lule t' Prillit.

JU jeni lule të para në Kosovë
Ju jeni Liria që ne sot shijojmë
Ju jeni Liria që gëzon Kosova nanë
Ju jeni heronjë përgjithmonë të gjallë.

Lavdi për jetë Juve dhe të gjithë dëshmorëve

Me e dite se kushe i perserit keta Djem Lirie si puna e jote ishin zgjuar ta kishin martuar Mamin menjiher

Poezi kushtue Fadil Nimanit

»“KOMANDANT TIGRI”

Kush po ia çon flakën Ballkanit?
Kush po ia zbraps ushtrinë tiranit?
Yll’ i rrallë Fadil Nimani,
Në ballë të luftës zemërluani!

Dhe ndër më të parët çlirimtarë,
Tigri ësht kur ngritet zjarrë.
Me tre pérkrenaret ngjeshur n ballë,
Të dorëzohet s’di sa është i gjallë.


Nga Fejzulla Duraku
Penë e pushkë i kthen sllavit,
Shpirt Shkëlzeni* me zemër luftëtari
Dhe armikut i kallet data,
Kur po u shkon tankeve flaka.

Nga Kosova përsëri në beteja,
Me forcat serbe, n’luftime të reja.
Nga Presheva n’kala të Tetovës,
Çlirimtarë në zemrën e Kumanovës.

Lamtumirë Gërgocit të Gjakovës,
I thotë trimi i lirisë së Kumanovës.
N’Vaksincë i falet legjendarit,
Ia fal amanetin Ismet Jasharit.

Pajtim Roci e Ndriçim Koxha

Malet lëshojnë zërin, fushat presin gjëmim!
Nga Shqipëria Pajtim Roci e Ndriçim Koxha vijnë.
Erdhëm tek ti Tel në Haraçinë me të pa,
Gjokset tona këtu do të bëhen kala.

Arbeni e Ndriçimi ndezin flakën, ndezin barotin,
Nëpër gjokse gjylet presin, presin edhe topin!
Krah të fortë në luftë e kanë Telin,
E kanë shkëmbin e malit, komandant Rebelin.

Treqind vetë, Batalioni i vdekjes si ushtri,
Në ballë ka armikun, që numëron dymbëdhjetë mijë!
Dhe çudi po bën bota, po bën vetë Evropa!
Batalioni i vdekjes gjoksin përmbi topa!

Pajtimi e Ndriçimi ndezin flakën, e ndezin barotin,
Nëpër gjokse gjylet presin, presin edhe topin!
Krah të fort në luftë e kanë Telin.
E kanë shkëmbin e malit e kanë vetë Ademin.

Erdhëm tek ti Tel, në Haraçinë me të pa,
Gjokset tona, këtu do të bëhen kala.

Gryka e pushkéve tona vjell barot e hekur;
Në Haraçinë armiku sa shumë është përpjekur!
Një top dore dhe granatat brezit ngjeshur,
Në fronte të reja, shkojmë buzëqeshur.

Çdo pëllëmbë dheu po mirret me gjak,
Sa shumë dëshmorë gjer tek Shkupi plak.
Tek kalaja e Shkupit ju mbeti syri i lirisë,
Por këtu i rendë ishte grushti i tradhëtisë!

Poezi kushtuar Lefter Bicajt
»“KOMANDANT Telit”
Kur Maqedonia ra në qark,
Kur Haraçina mori hak!
Nga Berati i Shqipërisë,
Vjen pishtar i lirisë.

Grykës tanksit i rrin në ballë!
Lufton trimi dhe qëndron i gjallë!
Me tmerr e panik ikë ushtria e Maqedonisë,
S'ka pa ende rrufe të lirisë!

Veç se hudhet te gryka e topit!
Ky stërnip i Mic sokolit
Dhe s'përkulet me hapin e mizorisë,
Teli* vetë, drangua i shqiptarisë.

Harçinë moj, tek ti kala!
Lefter Bicaj, dëshmor ku ra?
Gazi Babë moj, a e pa;
Lefter Bicaj dëshmor si ra?

Rreze bukur rreze zjarr,
Të tillë burrë pse në varr!
Mori plumbin e tradhëtisë,
Nuk ka vdekur jo, trungu i ushtrisë.

O vëlla o krushk i gjallë,
O dëshmor i kombit Shqiptar.
I dhe zjarr zemrës sé Ilirisë,
Flakë e pashuar, dritë e lirisë.

Deshmorit: FETAH KRASNIQI BRIGADA, 134 -BEDRI SHALA
Ti je një ushtar i përbaltur që pas beteje
në llogore rri e mendon për shoket e rene...
Ata nuk jane më.
ishe duke menduar per hakun
per shoket e rene, oh Fetah Krasniqi ra ne Kallavaje
për të mbrojtur popullin nga bishat e serbise
ti ra ne Dobrosh ne altarin e liris
nuk tu tremb syry o trim i pa epur
kure mose mendo se ti ke vdekur...
Ti je një deshmore me gjerdan lirie
dote kujtojm gjithmon o bire Shqiperie
ndërkohë një Atdhe per te cilin u betove,
Amanetin e shokeve kure nuk e tradhtove
jehone po leshon nje ze ne Dugagjin
theret Fetah Krasniqi te luftoj per Shqiperin.
te luftojm o bura amanet e kemi
se keshtu na mesoj Komandant Ademi
elumja ti moj nenen Shqiperi
per djemt si luane qe rane per liri
duke rene hero me emrin Shqiperi
ashtu na mesove o nenen e dashur ti .

PRITMË SE PO VIJ
Shokut tim, poetit luftëtar, Hajdin Abazi

O moj nënë e poshtëruar,
Robëruar e dërrmuar,
Mish e kocka masakruar
Më s’duroj, por do të kthej.

M’u si gjarpri do zvarritem,
Si petrit do të vërvitem,
Që përjetë të të mos shqitem
Si flamur të valëvitem.

S’ka kufi që të më ndalë
Oj Kosovë, se më ke djalë
Po të vij si diell mbi mal
Ndoshta…Kostandin mbi kalë.

Grua, vajzat bëj kujdes
Më ruaj nder e më ruaj besë
Se po nisem që të vdes!

Pritmë, nënë, se po kthej
Me dhëmbë prangat
T’i zbërthej
Se ke bijtë prometej…
Heheeeeeeeeeeeeeeeeejjjjjj.

Sonte, botë mos i shih MISS-et
Shih këtë nënë që përpëlitet
Para foshnjës prej Drenicet
Shih këtë foshnjë, shih këtë plak
Shih këtë kullë, shih këtë prak
Njerëz, kafshë mbytur në flakë
Që i shtyjnë me kondakë.

“Kur shëtisje Suedinë
U përgjaka me Serbinë
Më varrosën gjallë fëminë
Këtë këmbë lashë për lirinë!”
Do më thonë po u fsheha
Dhe kufirin po s’e theva
Për lirinë po s’u mbërtheva
M një cfurk të madh në dorë
“Kush është burrë nuk frikohet
Por vdes, por vdes si një dëshmor!”

SNAJPERT VËSHTROJNË MBI MUA

- Gazetarit trim Nahi Paçari -
Deshmor
Snajperët vështrojnë mbi mua
Nën qiellin e hirtë drenicak
Dhe unë i shoh drejt në sy
Dhe syri s’më trembet aspak.

Kam ecur, kam ecur i vetëm
Kam ecur pa u ndalur askund…
Snajperë, nuk ndalohet stuhia
Me para, me lajka, me plumb

Me vete nuk kam bomba dore
Një laps, një fletore unë kam…
… Dhe ec...ec nën rreze snajperi
snajperi me gisht n’mashingan.

Drenica rrethuar e mbyllur
As zogut t’kaloj s’ia mban
Por unë do kaloj, o snajperë
Një laps, një fletore unë kam.

E pra, “zjarr” mbi mua n’ mashingan

E pra, shkelni këmbëzën, snajperë,
Por gjallë, po s’më latë këtë herë
Këto fletë t’ përgjakura nga gjoksi
Vetë era do t’i çojë në eter.

Dhe bota, kjo nënë që hesht
Me engjëj, me djaj e vampirë
Do shohë gazetarët e luftës
Se si bien në Kosovën maritre.

Vezuvi dhe Pompeu

Kosova në 5000 vite
Ja që nuk mësoi të lutet
Për lirinë, por ta fitojë
Me njatë gishtin që nuk tutet.

O, moj nënë, qysh keni bërë
atëherë për lirinë?
Diplomatë a kishit, nënë?
-Kishin Isa Boletinë.

Po vajza a kishin , nënë
Që të dilnin për “Miss” botën?
Kishin, bir, po luanin gishtin
Për “Miss” kishin zgjedhur Shotën

Oj Kosova e kosovarëve
Ke shpërther si vullkan
Si dikur shpërtheu Vezuvi
Mbi pompeun Sllobodan

Mblidhe mëndjen, Sllobodan
Mblidhe mënden këtë herë
Oso Kukë është krejt Drenica
Që me ty hidhet në erë.

KUJTOJNË SE JEMI PAK!
(Kushtuar demonstratës së 2 Dhjetorit në Prishtinë,
Nga LV, në rezistencë kundër Evropën, Rusisë dhe Serbisë)

…E filluam REVOLUCIONIN me 30 veta,
Bilbila dhe shqiponja kraha-fleta!
Nga pranverën e kuqe ´81.
Ja, pastaj si dolën të lagura....,
Serbia dhe tradhtia:
Gjak dhe tmerre vollën!
Nga UÇK-ja jonë,
Forca na dha Shqipëria!
Lëvizja Vetëvendosje në Kosovë
REVOLUCIONIN e filloi me 30 veta,
Bilbila dhe shqiponja kraha-fleta!
…Dhe, stuhi po na sjellë jeta!
Ende, horrat dhe qorrat politikë,
Po kujtojnë se jemi pak!!!
Sa shumë gjatë historisë,
Po derdhet rrëke:
Djersë, lot e gjak!
Po gabohen, ore po gabohen!
Kur aradhet tona;
Në sheshet e kuqe,
Në rrebeshe…
Për ta bërë Shqipërinë - Shqipëri!
Përditë e më shumë po shtohen!

"Fadil Rifati " Deshmor i Kombit

Sot vargu rrjedhe dhimbeshem,
e buza qe dridhet ne vaji,
mban peshen e rende te mallit,
kaq vite pu ju pare,
me lot i ujita lulet e majit,
dhimbja mbuloi shpirtin e vrare.

Eh si ngriu buzeqeshja,
atehere kur enderronit ditet e bardha,
e endrra mbeti e shkrete,
me nje ze te mbytur ne dhimbje,
renkon lokemadhja,
i rende eshte loti,sa nje det.

Heshtur pran jush perkulem,
ca lule ve pran lapidarit,
ngre koken serisht ju shohe
krenar pran njeri tjetrit qendroni,
fal juve sot dielli neve na n grohe,
te lire cicerojne edhe zogjet e malit.

Ju si engjujt kaltersive peshperisni,
tingujt e nje kenge te dhimbshme
se djajt ua vran endrrat,
e zemerplagosures moter,
loti per ju pikuar i kishte,
e ne shpirt perhere i rrine brengat

Ju ikni fluturim lartesive qiellore,
me yje vellezer jeni, se shpirtrat tuaj hyjnor
leshojne rrezet e lirise ne agim,
mbi gjakun qe skuqi token,ne at pranvere,
mbin lulekuqet prore,
deri ne amshim,te fresketa do ti keni,
mbi permendore.

HASHIM HAJDINI



Armiku krime beri
deshi të na shfarojë.
Nje gje ai se priti,
Tha: S'ka kush t'i mbrojë !

Çka mendove or shkja?
Se Medvegja trima s'ka?
Hashim Hajdini, si shqipe
mori pushken ne krah!

Zakon e ka shqiptari,
Pret mikun me bujari ,
por nëse ia robron vendi
te shkrumon si hi!


Si Baca Adem, qendrove,
Hashim trim shqiptar
vdekja nuk te mposhti
jeton ne lapidarë !

SI SHQIPONJE MAJËMALEVE

( I kushtohet heroit te rene ne lufte per çlirimin e Kosoves,
Trimit te Kapitit, Florim Rushitit)




Në shekuj mbet kreshniku
Kapiti - këtë trim e rriti,
i pa mposhtur në beteja
Hero Florim Rushiti!

I urtë për vëllezer e shok
U bë shqipe mali trimi,
Në luftë kundër pushtuesit
U nis kur doli kushtrimi!

Si shqiponjë majemaleve
Me pushke e me flamur,
Kapiti e Medvegja, e halleve
Nuk e harrojn kurrë !

Në vargan të viganëve
Kingj e njohu altari
U dha barot e plumb tiranëve
Si hero Adem Jashari!


Lum Medvegja e lum Kapiti,
Ty o Kingj, qe te rriti,
Me trimeri armikun luftove,
Per Liri gjakun dhurove.

Deshmoreve



Robërine s' e duruat,
Armët në brez i ngjeshët,
Armikun e dëbuat,
Të sillni lirinë e deshët.

Në fusha e male luftuat,
Syrin nuk e trembet fare,
Lirisë i kënduat,
Kosovën e bëtë krenare.

U shndërruat në Yje,
ndriçoni lart në qiell,
Ju emblema e kurorës,
himn i Kososves se lirë.

Sot populli u kujton,
Poeti vargje u thurrë,
Këngetari me këngë u madhëron,
S'u harron Kosova kurrë !

Atij...(kushtuar deshmorit Abdyl Selam Emini qe ra ne mbrojte te Universitetit te Tetoves)

Atij,
Që gjithë që pati ia fali
kësaj toke.

Atij
Që maleve për liri u dha
kushtrim.

Atij
që shkruajnë faqet e lavdishme
të një EPOKE.

Atij
Që bishen e plagosur e godet
në vesh e në sy.

Atij
Që me gjak e shkruajti fjalën
DITURI.

Atij,
Që mesin e mesjetës e theu
përmes
Me atë është krenare Nëna,
Me atë që dha jetën për Universitet.[/

Deshmor
Flini,
ju ka hije gjumi i perjetshem,
sepse s`deshet te jetoni te
vdekur ne jetë.
Pa dashuri,
pa gaz ne fytyrë,
pa shpres ne zemer,
pa token qe mbani si shtroje,
pa qiellin qe mbani si mbuloje
pa lumenj qe ju burojne ne sy,
pa diell qe mbani ne duar.

Mos më thuani

Mos më thuani se vdiq,
Mos më thuani se nuk është më,
I miri e i bukuri i nënës,
Është në zemër tashmë.

Mos më thuani, ku e qëlluan plumbat
Nëna e di, në kraharor
Çelën bozhuret e gjakut,
si lulëkuqet në dëborë.

Mos më thuani se s'vjen më,
Do e pres te pragu i derës,
E ai do t´vij si gjithnjë,
Sikur flladi i pranverës.

Do t´vij si agimi ditës,
Zemra e nënës do t´vij,
I ndritshëm si rrezja e diellit,
Magjeps si hyjni.

Mos më thuani se jam e vetme,
Se kam mbetur fillikat,
Ai do të vij me shokë netëve,
Pushkën do e var mbi shtrat

Mos më thuani se vdiq im bir,
Ai ka rën, por nuk ka vdekur
Në udhën e lirisë për ku ishte nisur,
Duhej derdh gjak për të arritur

Secili prej tyre kishte mall për atëdhe,
Por mbi të gjitha një dëshirë
Ta zhdukin errësirën e rëndë,
Që Kosova t´jetojë e pamvarur dhe e lirë

Mos më thuani, asgjë mos më thuani,
Ai do të vij rishtas, si agu i ditës,
Fshijeni lotin dhe shikoni, lartë
Ai është mbi bjeshkët e Drenicës.

MASAKER

Me mustaqe,qeleshe,nje djale-zog vigani

Nder pranga, e kane nipat e "Karle Kapetanit"

-Perse fole ?

-Jam shqipetar!

-Perse hove?

-Jame Shqipetar!

-Perse guxove?

-Per LIRINE!

-Cfare kerkove?

-Shqiperine!

-Do Pendohesh?

-Veq ne varr!

-T'shojta fare!

-Kosovar!

Tri grushte nder nofulla, dy- tri ne stomak
ere mishi i perzhitur dhe pllanga me gjak...

-Do ngrihesh prap?

-Po!

-Mbylle gojen!

-Jo kurre!

-Te mbyta!

-QELLO!!!

Poshte-larte tani thika lodron neper eshtra
Dhe qeni i qelive ha mishra te djegura....

As tani? (grusht)..grusht..

-Te mbyta!

-S'me dhemb!!!!

-Nenshkruaj!!!!!!

-JO. QEN !!!!!!!!

Tani ne njerin sy futet thika tehmpreht, Pret buzet me mustaqet
TrIMI i pa jete permbi pellg GJAKU perplaset...................!!

TRE PROFETËT E MIJ

I shkrova me gjak
emrat e tre profetëve të mij:
K O SO V Ë
ÇA M Ë R I
SH Q I P Ë R I!!!