Poezi që më kanë pëlqyer shumë!

FATI I ZBRAZËT
Diçka po shkëputet nga shpirti ynë
Zbrazëtirën do ta ndjejmë gjatë
Fat i sfilitur
Brengë e vjetër
Shterpësia dhe njeriu
Gërmuan njeri tjetrin
Për të nxjerrë nga barku i tokës
Fatin e djegur

SHARJA
Ves i keq
Prej kohësh në rrugën tonë
Në shtrëngim
Gjergji e patë sharë dikur Moisin
Si pasojë e paudhësive
Që mbi kurriz të atdheut
I bëjnë të paudhët
Dhe të pabesët
Hë zagar zagari

DRAMË
Po ndodhin drama
Që as në ëndërr s’i ke parë
Arsyeja ka humbur
Me dramat rrethuar
Aktorët cilët janë
Në cilin teatër të botës kanë lozur
Rolin e fundit apo të parë
Nën qiellin e hapur
Po lozin sot
Servilë të tërë
Nën hundën tonë
Dramën e akullt

DEHJE
Thyer e zhgërryer
Në rrugën e përbaltur
E gërryen lojë e gjyshit të parë
Që lëngun e hidhur të limonit
E paska pirë moti dikur
Prapa krahëve të vatanit
Lëngun e zi ogur
Me Sejmenët e Sulltanit
E rëndë
Breza të tërë dehur
Breza të tërë
Në shpirt vrarë
Nga të palarat
E gjyshit të parë

ZGJOHU
Në ëndrrat e fatit
Mos shpreso
Merr sëpatën e ngule në dhe
Preu rrugën korbave
Zgjohu nga amullia
Djalë
Jetë zgjuari triumfon

ROBËRIT
Robërit kanë përvetësuar
Rolin e të qenit rob
Ata
Nuk janë më amator

SINTEZË FATALE
Rrugë mora
Për ta takuar njeriun
Takova atë dhe qenërinë
Shkrirë në bashkëdyzim
Në analizë nuk u futa dot
Sinteza keq i kishte ngërthyer
Njerëzinë dhe qenërinë
Ishin bërë t’i qashë me lot

GOMARI
E duam “gomarin”
Për të vetmin qëllim
Barrët t’ia ngarkojmë
Kjo është dashuria
Ti do thuash ai është kafshë
Mirë pra
Po njeriu që s’është i tillë
Pse kaq shumë po i hipni në qafë

RETROSPEKTIVË
LUMI
E lanë si kufi hartash
Mes hirit të Drenicës së djegur
Dhe kërrabës së burokracisë
Për të ndarë lumi –

Lumin
E divergjencave moderne të shoqërisë
Mes apartamenteve tjera të Kosovës
Dhe çadrave të invalidëve të luftës

Në Drenicë
Mobilet antike
Diku në Velani
Dhe çadrat e invalidëve të luftës
Vranë Migjenin e ditëve tona
Prapë
Në mushkëri

BARASPESHË
Sa kushton burrëria
Blihet ajo me para
Ndërrohet malli me mall
Si dikur
Baraspeshë nuk ka
Burrërinë tani e blejnë në pazar
Më lirë
Se një koqe arrë
Poshtë ke rënë derëzi

E DREJTË E SHTREMBËR
Këngët e pa kënduara
Vargjet e pathëna
Na i prenë në mes
Ata që na akuzuan dje
Se kemi dashur të bëjmë atë
Që s’e bëmë dot
Ata kanë të drejtë
Vërtetë
Ne nuk e bëmë
As sot
Atë që është dashur ta bëjmë
Dje

SFIDIM
Krismë e pushkës
Solli lirinë
Dhe sfidoi prangat
Vrau mitin mbi robërinë
Nga gjithë ata hekura të rëndë
Mbetën vetëm plagët në zemër
Dhe ndryshku erërëndë
I natës shekullore

HOROSKOPI
Ti sot
Nesër unë
Ai më parë pastaj ti
I fundit unë
Kjo është matematika
Të gjithë duan të jenë
Të parë dhe të fundit
Përjetësi nuk ka
Uratë më thuaj
Sipas Biblës mua dhe ty
Më parë do të na qajnë
Apo shajnë

MITROVICA
Mat e ç’mat ndaj e bashko
Ajo aty mbeti mbi Ibrin e lashtë
As e ndanë
As e bashkuan
Mbase dikujt po ia shalojmë
Pse nuk mbytemi të gjithë në lumë
Përderisa Ibrin dot se kalojmë

GROPAT
I thash fyellit
Thuaje të vërtetën
Për gropat në zemër të Kosovës
Ai zë nuk nxori
Melodi e tij heshtte
Gropa pa skelete
Kosovë
Histori me gropa
Eshtrat t’i grabiten
Varret t’i përdhunuan

DETI
Kaltërsi e pa fund joshëse
Mashtrim për të gjithë ata
Që kërkojnë fatin e kripur
Shaluar mbi valët shkumë
Si mbi retë e bardha
Mbi krahët e vdekjes shaluar
Elegji apo këngë
Një tufë lulesh
Djepi i detit përkundë
Ninulla të mbetura përgjysmë
As zgjuar as në gjumë

GURËZIM
Këngë e vjetër
Korbat u trazuan
Moti u hallakat
Në Debëlldej
I ngulen gurët e dhembjes
Plagë të reja rihapen
Melodinë e fyellit bariut ia përdhunuan
Si në legjendë në kohën tonë
Në Debëlldej
Qeleshet i gurëzuan

KRYQËZIMI
Publikisht e varën kryeneçësinë
Që të bashkëjetojë me frikën
Ta barti peshën
Dhe metaforën e kryqit mbi shpinë
Se bashku me hilenë
E besimit të rremë në Perëndinë
U kryqëzua
Gënjeshtra me realitetin
Dhe ia bëhu paburrëria
Në derë të Parlamentit

AVNIU
Në sallën e gjyqit Avniu
Në heshtje po dëgjon
Se si dëshmitarët e rremë shqiptarë
Sot
Para gjyqit të UNMIK-ut
Për dallim nga gjyqi i Parisit dikur
Ata sot
Kundër Avniut
Po hedhin gurë

RASTËSISHT
Tek fontana e takova
Pa pandehur
Krejt rastësisht
Si në legen
Ngrirë një statujë
Që po digjej mes të vapës
Për një pikë ujë
Te fontana

EDIPI
Sytë i verboi Edipi
Në shenjë pendimi e trishtimi
Pretenduesit e fronit sot
As pendohen
As trishtohen
As sytë verbojnë
Vazhdojnë
Lodrojnë
Poshtë e lartë
Mëmë-dheu

KTHIMI
Kur kthehen nga larg
Pesha e mallit i rëndon
Nizamët të syrgjynosurit
Mërgimtarët dhe të burgosurit
Aromën e dheut ndjejnë
Ata
Dhe vetëm ata e ndjejnë

THYRJET NË PASQYRË
KU JANË
Krejt pa pritur e “takova”
Kadri Zekën në Prishtinë
Tek po ecte kujdesshëm
Ma kujtoj ilegalin
Ku janë vëllezërit e mi
Dua t’i takoj
Ku është njeriu
Ai horri
Kadriu iku
Kllapia më doli
O zot
Tërë djersë e trishtim
Ishte mbushur gjoksi im
E FSHEHTË
Kërkojeni brenda vetës
Dhe gjejeni
Me qëllimin e shenjtë
Për të vërtetën
Forca dhe arsyeja
Mos ta mohojnë
Njëra tjetrën
GËRSHETIMI
Tragjikja komikja
E reja antikja
Dashuria intriga
Ç’kohë po jetojmë
Na goditen për vdekje
Aktorët e gërshetimit
Me heshtën e ashpër të shikimit
Para lindjes së diellit

SMIRËZINJËT
Të bijtë e Kainit
Sollën pasqyrën e djallit
Nga përfaljet e rrethimit
Ikën zanat e malit
Nuk ia dhanë gjirin djalit
U zhduken kreshnikët
Erdhën skilet me hilet
Në të djallit pasqyrë
U duk njeriu me shumë fytyrë

SMIRËZINJËT
Të bijtë e Kainit
Sollën pasqyrën e djallit
Nga përfaljet e rrethimit
Ikën zanat e malit
Nuk ia dhanë gjirin djalit
U zhduken kreshnikët
Erdhën skilet me hilet
Në të djallit pasqyrë
U duk njeriu me shumë fytyrë