Poezi që më kanë pëlqyer shumë!

IKJA E MOISI GOLEMIT

- Ismail Kadare -

Kjo ruga perdridhet
si gjarper i zi
per ku po vrapon
gjeneral Moisi?
Pelerinen era
ta ngre me tallaz
gjeneral Moisi
pluhur shume le pas.


Kali perpin udhet
muzgu bie ngadal
pse te dridhet freri
dores gjeneral?
Leshrat gjithe pluhur
te godasin syte
mbi boshllek te tyre
balli i ftohte i yt.


Nata zbret mbi udhet
larg zjare cobenjsh
gjeneral Moisi
perse shpaten zhvesh?
Udha eshte e gjate
tutje teri nxin
i ndergjegjes troku
prapa oshetin.


Larg dy-tre shkendija
patkoi shkrepetit
ndan udhes se madhe
ndergjegja jep shpirt
Moisi ndergjegjes
valle si i re?
Ajo ngrihet,bie
mbytur gjak perdhe.


Nata eshte e shkrete
troku naten mbush
vec ndergjegjes sate
prapa s'te ndjek kush
Ne kalldreme shekujsh
troku yt i zi
Moisi i Golemeve
Gjeneral Moj-Zi.

S'ka asgje per te qeshur

- Dritero Agolli -

S'i kam dashur kurre gjerat e bujshme
Dhe shpesh jam menduar duhan duke pire,
Ka gjera lakuriqe qe s'jane te turpshme,
Sic ka gjera te cndershme te veshura mire.
Ja, e verteta rri lakuriqe ngahere
Ja, edhe genjeshtra, me petka rri veshur!
Me thoni: cila ka turpin dhe cila ka ndere?
Kjo qe ju thashe s'ka asgje per te qeshur!

Te mendohesh

- Dritero Agolli -

Ka shume mallkime per njerez te liq,
Sic ka dhe urime per shoke dhe miq.

Po une mallkimet aspak s'i kam dashur,
Vec shfryj rralle - rralle kur jam buzeplasur.

Kur kupa ze mbushet e s'kam nga t'ja mbaj
Merzitur - merzitur me vete ze shaj.

I then mendjemadhit nje llaf te florinjte
Te gjetur ne popull: AH MENDJA T'U RRITTE!

Sa gjera ke thene o popull i shtrenjte,
Qe duhet patjeter te rri te vras mendte!

Gjaku dhe Gjumi

- Drotero Agolli -

Atdhe nese me gjen diku ne gjume,
Mos me kurse, po hiqma me shuplake,
Se s'dua te ma derdhe gjakun lume
Nje gjume i trendafilte ne jatake.

A nuk e sheh si buzet i lepijne
Andej - ketej makutet lakmitare?
Vertiten te kafshojne ndonje brinje,
Ku gjaku im akoma s'eshte thare...

Elegji per nje partizan te vrare

- Dritero Agolli -

E ruanin nga larg tre xhandare
Djalin e ri, partizanin e vrare.

Partizani i shtrire - ne grusht revolverin,
Xhandaret s'i linin fshataret ta merrnin.

Erdhi nje zog i kalter nga pylli,
Qendroi ne kapelen e djalit, tek ylli.

Xhandaret qelluan mbi zogun me pushke
Dhe zogu i ra partizanit ne gushe.

Dhe mbeten te dy mbi barin me bryme,
Toka e madhe nen ta merrte fryme...

O Flamur

Çerek shekulli ndër beteja
Të valviti Skënderbeu,
Populli të mbajti në zemër
Gjersa i lirë u shpall Atdheu,
Nga Plaku mjekërbardhë
Kur të ngriti në Vlorë,
Dhe të puthi Isa Kosova
Me lot gëzimi atë Nëntor.

S'të uli në shekuj
Gjysmëhëna anadollake,
Barbarizmat e carëve
As dhuna e lajkat dhelparake,
S'ja prenë krahët shqiponjës
Sopatat e Diktorit fashist,
S'të mposhtën armiqtë e Kosovës
As serbomadhi shovinist!

Ti je gjaku i gjakut tonë
Gjaku i heronjve e i dëshmorëve,
Je shenja jonë e shenjtë
Djersa e fshatarëve dhe punëtorëve.

Lart e më lart valo
O i kuq bajrak!
Rrënjët thellë në tokë
I ke t'ujitura me gjak

Përpjetë kështu do valëvitesh
Mbi këto troje iliriane,
I kuq, i pastërt, krenar...
Do s'fidosh armiq e tufane.

Populli

Tradhetoret

- Naim Frasheri -

Shoke, kemi ne mest tene
Shum' armik' e trathetore!
Popo! mos u qofte thene!
Vec qe s'kane gje ne dore.

Harruane memedhene
Dh' e lane kombine tene
E nje tjatere na gjene!
Popo! mos u qofte thene!

Lane zonjen e levduar
E zune nje kurve shtrige,
Te ndyr' e te mallekuar,
Te felliqur e te lige.

Lane memen te xhveshur
Dhe mundohene per bote,
Pa dhe bota duke qeshur
U thote: mundohi kote!

Qysh u bene Efialte
E nuk e njohin te miren,
Uthullen pandehin mjalte
Edhe drite erresiren!

Buk' e memedheut zente
Tradhetoret e pabese!
Dhe Zoti derrmen u dhente,
Kurre mos pacine pjese!

Miqt' armiq i kane bere,
Armikete miq i zune,
Qysh jane fyell te tere!
Ç'eshte kjo e madhe pune!

Fajn' e math kur do ta njohin
Njerezit e mallekuar?
Dritene pse nuk e shohin,
Apo jane te verbuar?

Jane se gjithash te marre
Dhe te liq me te vertete,
Memedheut bejne varre,
Po do te biene vete,

Se mbreteron e verteta,
S'del kurre genjeshtr' e shkrete
T'ish ashtu, qe prishur jeta,
S'kish mbetur gje e vertete.

Ata turpine fitojne,
Nder' e tyre posht' e hedhin
Dhe armikete gezojne
E ne erresiret bredhin.

Nuk eshte kurre haruar
Dh'e mira dh'e lig' e shkrete,
Te gjitha jane paguar,
S'ka mbeture gje ne jete.

Lerini, pa do ta gjejne,
Te verteten do ta njohin,
Se tani s'e dine c'bejne,
Jane te verber e s'shohin.

O, popo c'turp kane marre!
Jane bere tradhetore
Dhe s'jane me shqipetare,
Se nga kombi hoqne dore.

Me te huajne u bene,
Me armikn' e Shqiperise,
S'duane gjuhene tene
Armiket' e Perendise!

Ndjej, o Zot, se nuke dine
Se c'bejne, jane mahnitur,
Rrahin te prishin shtepine
Pun' e lig' edh' e merzitur.

Te gjoret jane ne gjume,
Te vertetene s'e dine,
Do te mundohene shume,
Pasdaj mentte do t'u vine.

Vellazerin' e harrojne
Dhe kombin e memedhene,
Dhe armikete degjojne
Edhe s'dine se ku vene.

Hiqni dore, hiqni dore!
Mblithni mentt' e tuperohi,
Mos u beni trathetore,
Se pasdaj do te pendohi.

LULEKUQJA

- Asdreni -

Lulëkuqja e mjera
Asgjëkund s’ka shtëpi
E shkon jetën n’arrati
Ajo s'është si të tjera
S’ka stoli!

Fushës, kodrës, del vetiu
Verës ngrohet, dimrit ngrin
Vetë shkundet, vetë mbin
Dhe, kur skuqet, vjen veriu
Dhe e përfshin.

Nëpër këmbë gjith’ e shkelin,
Vend në kopshtet ajo s’ka
Dorë ndihme kurrrë s’pa;
As e mbjellin, as e vjelin
Shkoi u tha…

Po veç ngjyra e saj si zjarri,
Si një yll që xixëllon
Tërë bota e imiton
Është shenjë për së mbari
Nga shikon.

Ajo ngjyrë kur zë shfaqet
Mbreti frone shkon e lë
Njerëz robër fare s’sheh
Vjen e drejta del në faqet
Si Zot je.

Ajo ngjyrë nd’ato fletë
Është shpresa që tregon
Një të ardhme q’ëndërron
Është flamuri ynë vetë
Që valon!

Te huaja jemi

- Ismail Kadare -

Te huaj jemi ne prej kohesh
C'ish per t'u thene eshte thene,
Si guret qe zene vend ne toke,
Ne jete vend ne kemi zene.

Drejt njeri-tjetrit kemi mbyllur
Te gjitha rruget edhe shtigjet,
Si dy qytete mesjetare
Me mure, heshta dhe me pirgje.

Por naten, kur i lodhur truri
Portat i mbyll me qetesi,
Ti gjen nje shteg dhe futesh brenda,
Nje shteg qe vetem ti e di.

Pastaj si ne rrugica parqesh
Shetit me cirkovolucionesh
Hyn neper endrra i shkujdesur,
Fanitesh, qesh, ma ben me dore.

Por kur mengjesi ze afrohet,
Nis shqetesohesh befas ti
Dhe heshturazi del perjshta
Nga shtegu qe vec ti e di.

E dita vjen. Rrjedh prape jeta
Dhe ne te dy si dhe me pare
Te ftohte rrime e te pamposhtur
Si dy qytete mesjetare.

Eva0506 shkruajti:

Te huaja jemi

- Ismail Kadare -

Te huaj jemi ne prej kohesh
C'ish per t'u thene eshte thene,
Si guret qe zene vend ne toke,
Ne jete vend ne kemi zene.

Drejt njeri-tjetrit kemi mbyllur
Te gjitha rruget edhe shtigjet,
Si dy qytete mesjetare
Me mure, heshta dhe me pirgje.

Por naten, kur i lodhur truri
Portat i mbyll me qetesi,
Ti gjen nje shteg dhe futesh brenda,
Nje shteg qe vetem ti e di.

Pastaj si ne rrugica parqesh
Shetit me cirkovolucionesh
Hyn neper endrra i shkujdesur,
Fanitesh, qesh, ma ben me dore.

Por kur mengjesi ze afrohet,
Nis shqetesohesh befas ti
Dhe heshturazi del perjshta
Nga shtegu qe vec ti e di.

E dita vjen. Rrjedh prape jeta
Dhe ne te dy si dhe me pare
Te ftohte rrime e te pamposhtur
Si dy qytete mesjetare.

Me ka lënë mbresa të mëdha perzgjedhja juaj forumistë. Veçanërisht Eva 0506 ke sens në përzgjedhje. Harto një Antologji!

Dhelpra dhe nje koke greku

- Andon Zako Cajupi -

Dhelpr' e mallkuar
Dolli per te gjuar.
Tek zbriti nga bregu
Pa nje koke Greku.

- Jashte per te dukur
Qenka koke e bukur.
Po s'paska tru miku! -
Tha dhelpra dhe iku.

Greku dhe shqiptari

- Andon Zako Cajupi -

Greku:
- Pse ju Shqiptare,
Keni djem te mbare,
Te zgjuar, te zote,
Te forte e te plote?
Shiko djemte tane
Sikur nuk hane
Te verdhe, te thate
Te trembur si grate,
Te liq, te pabese.
Pa turp e pa shprese..
Gjak ne zemer s'kane!
Tuajte pse jane
Trima te vertete?

Shqiptari:
- Se i bejme vete,
S'na ndihne te tjere,
Si ju, mor te mjere!

Jemi ne prag te festes te 28 Nentorit:
Dita e flamurit kuq e zi me shkaben dy-krenare ,simboli i luftes per LIRI.



Fan.S.Noli

HYMNI I FLAMURIT

O Flamur gjak,o flamur shkabe,
o vend e vatr' o nën' e babë.
Lagur me lot,djegur me flake.
Flamur i kuq, flamur i zi.

Fortese shkëmbi,tmerr tirani.
S'te tremb Romani,as Veneciani,
as serb dushmani ,as turk sulltani.
Flamur i madh per Vegjëli.

Flamur që lind ,Shën Kostandinin,
pajton Islam'e Krishterimin.
Shpall mes feve vllazërimin.
Flamur bujar per Njerëzi.

Me Skenderben' u lavdërove,
dhe në fortun'i fundmi u shove.
Me Malonë prap lart vrapove.
Yll i pavdekur per LIRI.

Sa shpesh pastaj për-dhe u-shtrive.
Me zjarr e zi u-ndeze u-nxive.
Po çdo mizor me shpat' e grive.
O fushë-kuq,o shkabë-zi.



Botuar per here te pare ne "Liria Kombetare" me 28.11.1926.

Sofra shkruajti:

Eva të lumtë për këto poezi që i ke gjetur dhe i solle në forumin tonë për t'i lexuar.

Faleminderit Sofra! Ja dhe nje tjeter e Andon Zako Cajupit shume e bukur:


C'jemi?...

- Andon Zako Cajupi -

Greku dhe Bullgari
dhe Turku Barbari,
Nuke dine c'jane...
Dhe turp nuke kane!

Neve, Shqipetare,
Jemi komb i pare.
Po per turp e kemi
Te themi se c'jemi.

Njeri, do Greqine
Tjetri, do Turqine.
Edhe Shqiperine
S'duane t'ia dine!

C'jemi? o te mjere
Jemi Shqipetare.
Si ne s'ka te tjere
Po punoni mbare..

Ne kini o shoke,
Mendjene ne koke,
Harroni Morene
Doni Memedhene.

Nga armiqte largoni,
Dhe me mos i doni,
Se armiq na kane
Duan te na hane.

Lini djallezite,
Lini prapesite..
Po si Perendine
Doni Shqiperine.

Vend i Skenderbeut,
Me i bukri i dheut,
Kur do te gezoije
dhe te lulezoje?

Balt' e Shqiperise
Djepi i Trimerise,
E embel si mjalte..
Zoti na e falte!

Ke shije Eva0506. Këto preferime jo vetëm që na përputhen, por na plotësojnë gjithë atë mangësi që pavetëdishëm na e kërkon mendja dhe shpirti. Por, ju, sikur e ndejni para kohe, dhe na i shtroni në sofrën e mundësive të shijojmë gjithë atë dendësi domethëniesh që na ripërtrijnë e na vitalizojnë rritën për të bërë hapat e Bashkimit!

Ju faleminderit Feneri! Respekt.

Trim i Shqiperise

- Andon Zako Cajupi -

Kush ka qene trim nje here?
Aleksandr' i madh i vlere,
Pirua me shoke te tjere,
Ne Shqiperi kane lere.
Po nga gjithe me i zoti
Skenderbeu Kastrioti.
O mbret i dashur ku je?
Ku je more Skenderbe?
Si duron ti nen dhe?
Nuk te vjen keq per ne?
Qe ditene qe na le
Vendi yne u be raje!...
Te lutemi dite e nate,
N'ate jete ku ke vate,
Dergona shprese e urate,
Te mos rrojme si grate.
Te ngrihemi te luftojme,
Armiqte t'i shkaterrojme.
Shqiperine ta shpetojme
Dhe lir e me nder te rrojme.

nga zeriatdheut Yesterday at 10:25 pm
Shqiptar e shkuar shqiptarit!...

UNË, jam shqiponja e
Bjeshkeve te Namuna,
jam flamuri qe Ismailit i rri te koka e varrit,
jam pisqolla e arte fshehur ne gji te Ises,
jam gjoksi i gjakosur i Adem Jasharit.

UNË, jam topuzi i Gjergj Elez Alise,
hija e Kostandinit qe sjell naten Doruntinen,
jam nje fije e mustaqeve te Mujit,
nje hap i tij qe trondit tere Krahinen.

UNË, jam rreptesia e Leke Dukagjinit,
nje fjale e rende ne faqet e Kanunit,
jam nje gur i bardhe ne brigjet e Drinit,
shpata qe Skenderbeu lart e tundi.

UNË,jam nje strofe e bukur e Naimit,
shkruar mbi malet , fushat e brigjet,
jam malli i Serembes, Samiut, Jeronimit,
jam shpirti i tyre qe ne kurbet vazhdon te digjet.

UNË, jam deshmori qe ra ne Mitrovice,
e me gjakun tim u la edhe Cameria,
se jam ai qe nuk u qa kur vdiq,
se per deshmoret nuk qan njerezia.

UNË, jam nje pushke qe del nga frengjite,
jam nje kenge labe, nje tel i ciftelise,
jam Cerciz Topulli qe kurre s'ra ne prite,
jam e kuqja e flamurit atje lart, ne shtize.

ja pra,
UNE jam shqiponja e Bjeshkeve te Namuna,
ja lulja qe i ka mbire Ismailit
te koka e varrit,
jam pisqolla e arte e dinakut Ise,
jam gjoksi i copetuar i Adem Jasharit...

UNË,
jam shqiptar e shkuar shqiptarit...

nga feneri Yesterday at 11:07 pm

zeriatdheut shkruajti:Shqiptar e shkuar shqiptarit!...

UNË, jam shqiponja e
Bjeshkeve te Namuna,
jam flamuri qe Ismailit i rri te koka e varrit,
jam pisqolla e arte fshehur ne gji te Ises,
jam gjoksi i gjakosur i Adem Jasharit.


Ashtu janë luftëtarët. Kanë një shikim, një buzëqeshje një qëndrim ! Vetëm të stëviturit e shkollës së Bileqës, dalin e bëhen gjenerale, dhe i fyejnë , nuk ua pranojnë vlerat luftëtarëve të lirisë. Ashtu ishte dhe me Adem Jasharin se , ata që prinin atëherë, ishin trumbetuesit e narkozës, durimit dhe pergjumjes! Ishin Aminën e Milloshit që hanin vezë të Veligdenit!


UNË, jam topuzi i Gjergj Elez Alise,
hija e Kostandinit qe sjell naten Doruntinen,
jam nje fije e mustaqeve te Mujit,
nje hap i tij qe trondit tere Krahinen.

Kjo strofë e strukturës së tillë është dëshmi se luftëtari edhe me nëtë plagë në trup turret drejtë plagës së dhejtë vetëm të arrije fitorja per të gjithë. E tillë bëhet fitorja që rikthen Doruntinën në Vatanin e shkretuar ! Nuk ishte ashtu Kosova , Karadaku, Malsia e Sharrit ??? Ata që u joshën pas lumturisë në horizontet e gjëra të Amerikës, thurrën lavdet e asaj zezonë dhe atë, e vunë në rendin e ditës, duke harruar gjamën, krimin, dhunimin që kishin bërë të dashurit e tij okupator!


UNË, jam rreptesia e Leke Dukagjinit,
nje fjale e rende ne faqet e Kanunit,
jam nje gur i bardhe ne brigjet e Drinit,
shpata qe Skenderbeu lart e tundi.


E harrojnë llalashët, kubashët, kukudhet, ganecët, kurnazët e atij rangu se nuk shpëtojnë nga bijtë e këtij populli të lavdishëm . Se ashtu siç i pastrojnë nga trojet gjithe shkinokaurrine sllave, padyshim se do te dezinfektojnë nga këto rriqëra, pleshta, krimba të verdhe, ushujza , edhe shprehine, qëndrimin dhe veprimin!


UNË,jam nje strofe e bukur e Naimit,
shkruar mbi malet , fushat e brigjet,
jam malli i Serembes, Samiut, Jeronimit,
jam shpirti i tyre qe ne kurbet vazhdon te digjet.

Sa e bukur kjo strofë! E perse e Naimit? !
Sepse, luftetari e kuptoj se Naimi u shndërrua qiri të tretet dhe t'i japë dritë Atdheut! Se naimi e ngriti shqiptarin Perëndi, dhe gjuhën e tij që fliste e bëri gjuhë perëndie! Ashtu si Serembe e Samiu, dhe Jeronim Derada në Maki!

çfarë gjeografie poetike ku lanë gjurmët Viganët. Jo si e atyre kobashëve që në vend qe te ndjekin gjurmët e atyre Viganëve, turren të shajnë veprimtarët që i qëndrojnë armikut perballë !

UNË, jam deshmori qe ra ne Mitrovice,
e me gjakun tim u la edhe Cameria,
se jam ai qe nuk u qa kur vdiq,
se per deshmoret nuk qan njerezia.

Identifikim me funksionalizimin e gjithmbarshëm. Pa dalluar vendlindjen, sepse toka shqiptare gjithkah eshtë vendlindje! Edhepse, disa pëlqejnë vetëm Danet e Kuqe dhe këmba nuk u ka shkalë në tokë tjetër! Ata as edhe derën nuk ua hapen hallexhinjve që i përmbyti lufta, por dolën të bëjnë pazar sa do të fitojnë nga qiraja! E Teli, Tahir Sinani , ata simbole e matafora të Atdheut të Bashkuar përse ranë në tokën ku kaurrët dhe shkinat duan të përshurrin mbi lavdinë dhe heroizmin e shqipeve, me perkrahjen e veglave tinzare? Bile, pyesin kur Albini Legjendë, përmbys gjithë kodet sofistike të Këshilleve Botërore, dhe lëshon Kushtrimin për refuzim, Me çka e si do të dilni! Po ashtu pyesin Qyqarët!

UNË, jam nje pushke qe del nga frengjite,
jam nje kenge labe, nje tel i ciftelise,
jam Cerciz Topulli qe kurre s'ra ne prite,
jam e kuqja e flamurit atje lart, ne shtize.


Por ja se si del epilogu kur në këtë 100 vjetor të shkrimit të shqipes ngritet Mu te rrapi në Mashkullor, ajo jehonë urtie ! Depërton në popull se eshtë këngë që lidh gjithë Jugun nga Preveza e Janina, e deri në Malësinë e madhe! Nga Adratiku e deri tek Molla e Kuqe ! Jo si ata që projektojnë narracione se si duket e madhe hija e Mëngjesit e stolisur me pupla okupatorësh, ndërsa në Perendim diellin e tyre skeletosen dhe irrnosen nga zëri, shpirti dhe zemra shqiptare. Pastaj , krrokasin pse janë të anatemuar xhuxhet !
ja pra,
UNE jam shqiponja e Bjeshkeve te Namuna,
ja lulja qe i ka mbire Ismailit
te koka e varrit,
jam pisqolla e arte e dinakut Ise,
jam gjoksi i copetuar i Adem Jasharit...

Po baca luftëtar po! Nuk ka kuptim pa ju as jeta, as kënga , as fitorja. Ata që nuk e kuptuan se Dalëzotësit e atdheut janë buzëqeshja, janë liria , do të derdhin lotë për Buzëqeshje Lirie, se ua dedikuan tiranëve , dhe për ato morrën honorar që nuk u arrijnë as për qefinat e varrit ! Të mjerit!

UNË,
jam shqiptar e shkuar shqiptarit...

Kjo mund të trajtohet si temë se si duket shqiptari! E ka veprimtarin përballë dhe gadishmërinë e flijimit! Jo tinëzarin që kurrë nukështë për flijim por për përfitim!

Qeveri mavria që solle mandatën

- Nga Arben Duka -


Thonë ata që venë
Thonë ata që vinë:
"E kini hallall
Shqipo, qeverinë!..."

E kini hallall
Medet e medet
Se ajo u mbron
Se ajo u vret!...

E kini hallall
Nuk duhet e dytë
Se ajo u mbron
Se ajo u mbyt!...

Tjetër qeveri
Shqipot, po, nuk duan
Se ajo i qeth
Se ajo i ruan!...

Të tillë qeveri
Ku ta gjejmë vallë
Kur bëhet hataja
Hedh ndonjë kokallë!...

T'u bëfsha të syrit
Xhan, moj qeveri
Çdo muaj garant
Kemi dy ditë zi!...

Ecim edhe biem
Biem në hendeqe
Njëzet vjet me radhë
S'u nda kjo e keqe!...

S'u nda kjo e keqe
Që çdo ditë hap varre
Popull i përulur
Qeveri vrastare!...

Ç'më del në ekrane
O Sali, o lumë,
Se tani zullumin
E ke shtuar shumë!...

S'e peshon hiç fjalën
More qerrata,
Kur the:"Qeveria
Asnjë faj nuk ka!..."

S'dua të flas shumë
Se më thonë mistrec-
Nuk e hapa unë
Fabrikën në Gërdec!...

S'dua të flas shumë
Se mërzitesh Ti-
Nuk mora në punë
Gra edhe fëmi!...

Gra edhe fëmi
Që morën mandatën
Dhe siç thua ti
Vdiqën për kafshatën!...

Qeveri mavia
Që solle mandatën
Ti duhet të ikësh
Jo ditën, po natën!...

Jo ditën, po natën,
Me taborre blu
Se zi e Gërdecit
Nuk mbaron këtu!...

Nuk mbaron këtu
Oreksi i vampirëve
S'pyet nëse jetën
U merr plot fakirëve!...

Oreksi i vampirëve
Është i pasosur
Mbajnë nëpër xhepa
Dollarë të gjakosur!...

Oreksi i vampirëve
S'ndalet asnjëherë
Sikur gjithë' Atdheun
Ta hedhin në erë!...

Qeveri e dashur
Je bërë për bodec
Të rëntë një bombë
Mu si në Gërdec!...

Një bombë e një predhë
Xhan, moj Qeveri
Të shpëtojmë ne
Të shpëtosh dhe ti!...

Leonora Jakupi,

a vritet pafajsia
qfare faji ka liria,
qe trembet nga femija..