Poezi që më kanë pëlqyer shumë!

NAIT HASANI


AUTOBIOGRAFI

MUnd te isha
Gjonzaver,Donzhuan a Donkishot,
azilant ne dyer Europe.
E ç'nuk mund te isha,
Ku merren vesh me gishta.
Po u linda,
ku toka eshte vale,
e ujet rrjedh pa ndale.
Mund te isha por nuk jam.

Jam aty ku toka kullon gjak,
ku buka gatuhet me lot,
e shqipja shkund krahet.
Jam aty ku me njohin
I madh-i vogel,
fushat dhe malet,
ku udhet kane emrin tim.
Jam aty ku....
Ende jam gjalle,
mund te isha çkamos.
por kjo s'eshte
enderra ime e fundit!


Prishtine 09.03.1995. poezi nga ENDE JAM GJALLE.

NAIT HASANI


PSE ME VRAVE?

Pse me vrave ?

PSE?
Me vrave,
Pse?Pse?
Nuk iu druajta
Vrasjes-vdekjes.

26.03.1993. Marre nga:ENDE JAM GJALLE

Rob i askujt

- Aida Veliaj -

"Ferri jane te tjeret" - Zh. P. Sarter

Une jam... une....,
thjesht qenie njerezore qe
ditet e mia jetoj.
M'i fali Zoti
kur ekzistencen time firmosi.
Dhe me pelqen te jem keshtu,
thjesht qenie..
Rob i askujt.
Por as une nuk jam nje perjashtim.
Se per dreq shfaqet dikush..
nje tjeter qenie si une
E te ben rob te gjykimit te tij,
Te urrejtjes apo deshires..
Pak rendesi ka.
Te qenit objekt i tij
Te nxin jeten.
Shkurt ky tjeter eshte Ferri Im.

Tradhetoret

- Naim Frasheri -

Shoke, kemi ne mest tene
Shum' armik' e trathetore!
Popo! mos u qofte thene!
Vec qe s'kane gje ne dore.

Harruane memedhene
Dh' e lane kombine tene
E nje tjatere na gjene!
Popo! mos u qofte thene!

Lane zonjen e levduar
E zune nje kurve shtrige,
Te ndyr' e te mallekuar,
Te felliqur e te lige.

Lane memen te xhveshur
Dhe mundohene per bote,
Pa dhe bota duke qeshur
U thote: mundohi kote!

Qysh u bene Efialte
E nuk e njohin te miren,
Uthullen pandehin mjalte
Edhe drite erresiren!

Buk' e memedheut zente
Tradhetoret e pabese!
Dhe Zoti derrmen u dhente,
Kurre mos pacine pjese!

Miqt' armiq i kane bere,
Armikete miq i zune,
Qysh jane fyell te tere!
Ç'eshte kjo e madhe pune!

Fajn' e math kur do ta njohin
Njerezit e mallekuar?
Dritene pse nuk e shohin,
Apo jane te verbuar?

Jane se gjithash te marre
Dhe te liq me te vertete,
Memedheut bejne varre,
Po do te biene vete,

Se mbreteron e verteta,
S'del kurre genjeshtr' e shkrete
T'ish ashtu, qe prishur jeta,
S'kish mbetur gje e vertete.

Ata turpine fitojne,
Nder' e tyre posht' e hedhin
Dhe armikete gezojne
E ne erresiret bredhin.

Nuk eshte kurre haruar
Dh'e mira dh'e lig' e shkrete,
Te gjitha jane paguar,
S'ka mbeture gje ne jete.

Lerini, pa do ta gjejne,
Te verteten do ta njohin,
Se tani s'e dine c'bejne,
Jane te verber e s'shohin.

O, popo c'turp kane marre!
Jane bere tradhetore
Dhe s'jane me shqipetare,
Se nga kombi hoqne dore.

Me te huajne u bene,
Me armikn' e Shqiperise,
S'duane gjuhene tene
Armiket' e Perendise!

Ndjej, o Zot, se nuke dine
Se c'bejne, jane mahnitur,
Rrahin te prishin shtepine
Pun' e lig' edh' e merzitur.

Te gjoret jane ne gjume,
Te vertetene s'e dine,
Do te mundohene shume,
Pasdaj mentte do t'u vine.

Vellazerin' e harrojne
Dhe kombin e memedhene,
Dhe armikete degjojne
Edhe s'dine se ku vene.

Hiqni dore, hiqni dore!
Mblithni mentt' e tuperohi,
Mos u beni trathetore,
Se pasdaj do te pendohi

FANAR DRITËSIE

o Kadri Osmanit –



Djem petritë ka rritë Makreshi –

Për armiq s’ ua ndien veshi!

S’ iu bën vër rrembi i qerpikut -

Nga fallangat e armikut !

Në familjet atdhetare,

Arsimdashëse , guximtare -

Linden djem vizionarë

Me guxim revolucionarë.

Për t’ i bërë thirrje lirisë –

Ngritën grusht kundër robërisë !

Kundër forcave serboçetnike -

Për Kosovë demokratike !

Mendjeartë, zemërluani -

Prijatar Kadri Osmani .

Me fanarë të dritësisë -

Priu në rrugën e lirisë .

Për të shtrenjtat ideale -

Fuqi t’ madhe i dhanë këto male !

Kishte forcë intelektuale ,

N’ rrjedha t’ luftës ilegale .

Në lëvizjen atdhetare -

Për bashkim tokash shqiptare,

Për Kosovën heroike ,

Për Shqipëri t’ pastër etnike !

Me gjithë qenien e tij njerëzore -

Në shërbimet popullore !

I paepur me forcë t’ Anteut -

N’ shërbim t’ popullit dhe t’ Atdheut !

Dashurinë ndaj këtij atdheu -

S’ pat armik që mund t’ ia theu ,

As me poste dhe pallate ,

As me burgje e kazamate !




Shumë procese ia montuan -

Njëzetë e pesë vjet e dënuan !

Nuk pat burg që nuk e çuan ,

S’ pat torturë që s’ ia ushtruan !

Ai qëndroi dhe iu bëri ballë ,

Është i fortë dhe është i gjallë .

Nuk dorëzohet zemra stoike -

Pa u jetësua Shqipëria etnike !


(Gjilan, më 24 Dhjetor 2008 ) Demir KRASNIQI

Drejtesia e mire

- Pol Elyar -


Zakon te nxehte njerezit kane:
Rrushin ta kthejne ne vere,
Te nxjerrin zjarr nga qynyri,
Nga puthjet te bejne njerez.

Zakon te rrepte njerezit kane:
Ta mbrojne fort pastertine,
Ne lufte qofte a ne skamje,
Kur dhembet e vdekejs grijne.

Zakon te perzemert njerezit kane:
Te bejne nga lumi drite,
Ta shpien endrren ne jete,
T'i bejne te mire te ligjte.

Ky zakon njerezor eshte i vjeter,
Ky zakon njerezor eshte i ri,
Kalon permes zemres se foshnjes
Dhe ngrihet ne mencuri.

Lidhje e paçkeputur


Ti moj Engjell moj Shejtane
Moj Zambake e moj Shafrane,
Ti me dehe te papire,
Me tufan e me farmire,
Moj kurnatke katerroshe,
Moj sarhoshe kokeboshe,
Me perpjeke qoshen qoshe,
Me zinxhir po me zvarise,
Me shashtis e me bezdis
Me kerdise me çakerdise
Ti me syngjyrose gjumin,
Ti me mbylle ne bodrumin,
Ti me nxive ne zollumin,
Bashke srrojme dot,
Ndahemi pra sot.

Nuk ujdis dot ti me mua,
Si per çift per burre e grua,
Une hesht, ti po bertete,
Une fle , ti po gerrhet,
Une ha, ti ramazan,
Une spi, ti zbras kazan
Une renet, ti po çalon
Une ngel,ti fluturon.

Une prush e ti debore,
Une derras e ti kembore
Une hi e ti vullkan,
Une mi e ti kappllane,
Une i ri ti shkon me pleqte,
Une plak ti lot me djemte.

Cporru,prapa djellit
Ku sryn drite e qiellit
Spiqemi gjekundi
Dasma mori funt!

Ne me do me ngushello,
Po sme do mos me mundo,
Prema koken dhe çlirome
Dhe ne varr ti zi mbulome
Se kur ngjitem kam ni hall,
Nuk shqitem,jam tuktall.
Ndihme pra per Zot
Puthem e vrame sot.

Tsani qan u mallengjeve,
More vesh qe u genjeve,
Tni zemren ma gezove
Se e shoh qe u pendove,
Tani dukesh siç se moti
Kur me kape siç tha Zoti,
Koken time brigje brigje
Ti moj flake e embel digje.
Tok pra mbetemi sa te treetemi.

Bajroni - Pjase nga Cajld Harold


Tamburxhi! Tamburxhi! Thirrja jote ushton,
U ngjall trimave shpresen dhe lufte u premton.
Gjithe djemte e malesise i ngre vrundulli jot,
Himariotet, Iliret, Zeshkanet Suliot.

Eh, ku gjen dot me trim se zeshkani Suliot,
Me fustanen e bardhe dhe te ashpren kapot?
Ja le ujkut e orrlit kopene e zbret shpejt
Poshte ne fushe si perroi, qe shperthen nga shkembenjte.

Himarioti, qe as mikut gabimin s'ja fal,
Valle si mundet armikun ta lere te gjalle?
Pushka e tij qe s'gabon do lere shpaten t'i ik?
Ka nishan me te bukur se gjoksi armik?

ISMAIL KADARE:

TE HUAJ JEMI!

Te huaj jemi ne prej kohesh,
ç'ish per tu thene eshte thene,
Si guret qe zene vend ne toke,
ne jete ne vend kemi zene.

Drejt njeri-tjetrit kemi mbyllur.
te gjitha rruget edhe shtigjet.
Si dy qytete mesjetare,
me mure ,heshta dhe me pirgje.

Por naten kur i lodhur truri,
portat i mbyll me qetesi.
Ti gjen nje shteg dhe futesh brenda,
nje shteg qe vetem ti e di.

Pastaj ne rrugica parqesh,
shetit mes cirkovolucionesh.
Hyn neper enderra e shkujdesur,
fanitesh,qesh, ma ben me dore.

Por kur mengjezi ze afrohet,
nis shqetesohesh befas ti.
Dhe heshturazi del perjashta,
nga shtegu, qe veç ti e di.

E dita vjen.Rrjedh prap jeta.
Dhe ne te dy si me pare.
Te ftohte rrime ,te pamposhtur
Si dy qytete mesjetare.


1964.

Marre nga poezi te zgjdhura ONUFRI 2003
"Ca pika shiu rane mbi qelq"

ISMAIL KADARE

MONOLOG!

Ne naten plot acar nje zjarr desha te ndez.
Por nata ish e ftohte,ah,ç'tmerr i zi qe ish.
Ndaj qe te mbahej gjalle ky zjarrth ne ate rrebesh,
diçka perhere kerkonte,kerkonte vazhdimisht.

Ndaj si shtegtari murg,qe shkarpat mbledh ne terr,
une hidhja n'ate zjarr gjymtyret pa pushim.
Por ishin pak ato,ndaj fill pas tyre rresht,
mbi te nisa te hedh copera te shpirtit tim.

Se s'behej ndryshe dot,se s'behej ndryshe,eh,
se duhet qe dikush ta mbante ate flake.
Ne flakezen-delir qe veç vajsosja sjell,
te frikshme pamje ndritnin e dridheshin perqark.

I shihnin valle ato,dallonin valle diçka?
Ndersa rreth meje nata me terr e ujq u mbush.
Se donin qe te gjitheta fiknin ate zjarr,
dikush me ligesi e me padije dikush.

Te tjere maja kodrash ku dielli kishte rene,
te tyret zjerre ndrisnin dhe qeshnin qe pertej.
Se s'donin te kuptonin se çbehej ketu brenda.
Se ç'fli kerkon nje flakez qe lindet ne terr.

I lodhur ndonjehere kam thene:shuhu pra,
Ne qofte se nuk te duan ,te bjere nate e pafund.
Te verbtit syte tuaj keshtu ndoshta do t'jene,
ne terrin absolut pa shqetesim kurrkund.

Po prap diçka me shtynte te ngrihem si sonambul,
si murgu shkretimtar qe shkarpat verbtaz mbledh.
Dhe siper zjarrit prap'te hedh gjymtyret akull,
dhe copat nje nga nje te shpirtit tim te hedh.


1984.

Ismail Kadare

MALLI I SHQIPERISE



Me ka marre malli per Shqiperine tone Sonte, kur po kthehesha me autobuz,
Tymi i cigares "Partizani" qe pinte dikush
Dridhej, kalteronte bente spirale,
Sikur te fshehta me thosh me gjuhen e shqiptareve



Mua bashkeatdhetarit
Te shikoj dua mbremjes ne rruget e Ttiranes,
Ku kam bere dikur ndonje marrezi.
Dhe ne rruget ku s'kam bere marrezi.
Me njohin ato porta te vjetra te drunjta,
Inatin akoma do ta mbajne,
Koken do ta tundin,
Po une s'do ta marr per keq,
Se malli me ka marre.

Dhe t'eci rrugicave plot gjethe te thara
Gjethe te thara gjethe vjeshte,
Per te cilat krahasimet gjenden aq lehte.

Me ka marre malli per Shqiperine tone;
Per ate qiell te madh, te gjere e te thelle,
Per vrapin e kalter te dallgeve adriatike
Per rete qe ne muzg si keshtjella digjen,
Per alpet mjeker bardha e mjekergjelbra,
Per netet e najlonta qe nga flladet fergellojne,

Per mjegullat qe si indiane te kuq muzgjeve shtegtojne.

Per lokomotivat e kuajt,


Qe te djersitur avullojne e hungerojne,
Per qiparisat, kopete, e varret
Malli me ka mare, malli me ka mare,
per shqiptaret.



Me ka mare malli e se shpejti vi atje
Duke fluturuar mbi mjegullat si mbi deshira,
Sa i larget, aq edhe i dashur je, Atdhe. Aerodromi do te dridhet nga uturima
Mjegulla do te rrije pezull mbi humnera.
Ata qe shpiken shpejtesine reaktive
Larg Atdheut sigurisht do te kene qene
ndonjehere.

Marre nga poema Nene Shqiperi e Dritero Agollit -

…Me fletore te zhubrosur ne fundin e torbes,
Me fletore perzier me buken, kalemat, fisheket..
…Ecen ministrat e ardhshem, komisaret, strateget
Eci muza jone poetike.
Eci AI qe ti Shqiperi, nenokja e maleve
I thua me fjalen prinderore BIR
Eci AI qe kurre ndaj halleve
Nuk ndenji
te bente sehir.
Qe koken mos ta ulje kurre,
qe ballin ta
kishe krenar,
Ai u betua :
" NDERIN E NENES DO TA MBROJME SI BURRAT,
SIKUR TA DIME QE HAME DHE BAR”...

...Ne ishim krah
tij, bashke si gishtat e dores
Ne akuj, furtune,
ngrice e terr.
Ne ishim
krah tij mes skamjes, urise, debores.
Dhe ti i thoje:
Pri bir i nenes, Enver!

JA NJË POEZI NGA Arshin Rexha.

Tempulli i Dodonês

Eshtê njê shkêmb mbi Ajdonat
ku folenê bên shqiponja
Atje pêr njê kohê tê gjatê
Tempullin e kish Dodona

Shenjtorja e çamêrisê
Me kurorên gjethe lisi
Rrij nê fron tê Perêndisê
Ku jeta njerêzore nisi.

Nê njê shkêmb mbi Ajdonat
ku buron uji dhe jeta
Tempullin kishte Dodona
Tempullin kish e vêrteta.

Dritero Agolli

Per kujtim

Une tregoj histori te bukura,
ti behesh si foshnje kureshtare.
Shikon me faqe te skuqura,
dhe hesht e humb fare,

E di historine e Van-Gogot,
historine e veshit te tij?
Ty zemra te rreh si zogut,
dhe thua ngadale:
S'e di!

Van-Gogut i thoshte nje femer:
"Vinsent,ke veshe te bukur!"
Dhe qeshte me gjithe zemer,
siç qesh ti me mua ,
moj flutur!

Van-Gogu ne kembe kerceu,
e nxori thiken nje dite.
Dhe veshin e bukur e preu,
dhe tha:
"Mbaje kujtim moj drite!"


Habitesh?
Keshtu ka ngjare,
nje here ne mengjes.
Pse trembesh?
Ai ish i marre.
Pse trembesh?
Une veshin se pres!

1963.marre nga vellimi poetik "Lutjet e kembanave"...

Dritero Agolli

Per trimerine dhe friken.


Per trimeri te madhe nuk jam shquar,
po edhe frikacak s'kam qene kurre.
Ka ndodhur te jem trmbur e hutuar,
dhe me keqardhje,s'jam treguar burre.

Kur endeshin qefine per te vdekur,
dhe merrej nder kembe nderi i miqeve,
nje cope e trupit tim mund te ishte djegur,
qe tu verbonte syte e kuq te ligjve.


Kur e verteta mpleksej me genjeshtren,
dhe fshihej neper mjegull pikellimi.
Mund ta zbuloja duke grisur heshtjen.
dhe duke ngritur vale zemerimi.

Megjithate nje frikacak nuk kam qene.
Mbi veten time njerezit i kam dashur,
dhe skam permbysur sofren ku kam ngrene,
Me mall, me lot ne sy e buzeplasur.

Dritero Agolli

Ne lufte


Une s'jam nga ata qe ikin nga lufta,
kur marrin ne trup nje gervishje.
As nga ata qe heshtin te futur ne tuta,
kur i peshtyjne me tallje e skemitje.


Une jam gjithmone mes luftes mizore,
dhe them:sikur dhe lufte mos kete,
per dhimbjen njerezore.
Do ndizje lufte me rete.


1994 Marre nga vellimi"Lutjet e Kembanave"

Dritero Agolli

LUTJA E KEMBANES

Jam nisur të mbetem nje këmbane,
aspak s'tingëlloj e s'gjëmoj po s'më ranë.

Më bini ju lutem,përherë e ngaherë,
në doni prej meje gjëmim e poterë...

1994 marre nga vellimi "Lutjet e Kembanes"

Dritero Agolli

KUNDERSHTAREVE TE MI.

Ju aq balte po hidhni mbi mua.
Sa ne baltem permbi trup,
mund te mbije nje dardhe a njr ftua,
nje korije e madhe me dushk.

Ne korije dhe dru mund te mbani,
mund te shkoni ne gjah me langonj.
Mund te ngjiteni ne peme te hani,
po te doni dhe dardha dhe ftonj.


Balta ngrihet mbi mua e pasur,
se mbi balten korija bleron...
Trupin tim ma bleruat padashur,
dhe me bete vertete plantacion.


Shtator 1994

Marre nga vellimi"Lutjet e Kembanes"

DRITERO AGOLLI

PROFETI I NEMUR.

Mallkoni dhe shani dhe çirrni turinjte,
jam shpirti i nje guri, ku falen qirinjte;

Mbllaçitni proverbat dhe tirrni genjeshtrat,
me kthehen ne ikona dhe strofat dhe vjershat;

Leshoni blasfema,percillmeni dhimbje,
nenqesh se ne male me pret dhe nje lindje;

Qelloni me fjale e goditni me hekur,
une jam i pavdekshem pergjersa s'kam vdekur....

1991-1992

Marre nga vellimi "Lutjet e Kembanes".

Nga Ballisti...

Poeme e Bukur nga Fan Noli (1926)


nga BALLIST Yesterday at 11:27 am

Vjeshta në parakalim

Vjeshtë në natyrë dhe vjeshtë ndër fytyrat tona.
Afishon erë e mekun,lëngon i zymtë dielli,
lëngon shpirt' i smundër krahnore tona ,
dridhet jet'e vyshkun ndër gemba të një plepi.

Ngjyrët e verdha lozin në vallen e fundme -
[dëshirë e marrë e gjetheve që një e nga një vdesin]
Gëzimet ,andjet tona, dëshirat e fundme
nëpër balta të vjeshtës një nga një po shkelin.

Një lis pasqyrohet në lotin e qiellit ,
tundet dhe përgjaket në pasion të viganit ;
''Jetë !Jetë unë due!''-e frymë merr prej fellit,
si stuhi shkyn ajrin ...por në fund ia nis vajit .

Dhe m'at vaj bashkohet horizont i mbytun
në mjegulpërpise.Pemët degët e lagun
me vaj i mshtjellim në lutje -por kot !e dinë,të fikun ,
se nesër do vdesin...Vall!Aka shpëtim ndokund?!

Mallëngjehet syni mallëngjehet zemra
n'orën e vorresës ,kur heshtin damarët,
e vorri naltohet nën qiella ma t'epra
me klithëm dëshprimi që në dhimbë të madhe xvarret,

Vjeshtë në natyrë dhe vjeshtë ndër ftyra tona .
Rënkoni dëshirat fëmitë e jetës së varfun ;
rrënkoni në zije ,qani mbi kufoma ,
që stolisin vjeshtën nëpër gemba të thamun.

Migjeni

Vuejtja

Ka do ditë
që po shoh fare mire
se si nga vuejtja syt;po më madhohen ,
nëpër ball dhe ftyrë rrudhat po më shtohen
e si buzqeshja m'asht e hidhun ...
...dhe po ndij
se si mëngjezet e mija
nuk jan ma mëngjeze hovi e pune ,
as ndërtimi ,por të shtymt dita më ditë
e një jete që s'durohet.

Dalngadalë po shof
si jeta një nga një
sejcilin ndjesi
me tradhti
po ma vulosë
dhe s'po më mbetë asgja
që me u nda
si shej gëzimi.

Përpara
nuk e dishe ,o jetë,
se kaq i tmerrtë
asht grushti i yt
që mbytë
pa mëshirë.

Por kot
në pasqyrë po shof
se si nga vuejtja syt'po më madhohen
nëpër ballë dhe ftyrë rrudhat po më shtohen,
dhë shpejt do të bahem
flamur i vjetruem
i reckuem
ndër luftat e jetës.

Migjeni

MIMOZAT

- Martin Camaj -

Simjet per te paren here
mimozat ne doren e nji vashe i pashe
qetsisht tue marrun fryme si ne dege.

Mimozat erdhen tue pru me vehte
ngjyren e ditve te blera,
afshin e zemrave qe rriten nga nji fije
per dite, pershperitjet e egra e te lehta
te atyne qe shkelen ne prakun e jetes
me kambe te dyshimta, me frige.
Me duer tona te vrashta,
te zanuna me sende tjera,
s'kemi si me u perkite
dhe aroma juej humb ne eren e luleve
te mbytuna ne parzmet e grave vjeshtore.
Lule mimozash, bartse kujtimesh,
mes stinve e te pa stine
na s'kthejme kurr ma te ju.

Simjet per te paren here
mimozat ne doren e nji vashe i pashe
qetsisht tue marrun fryme si ne dege.

Trashegimi

- Martin Camaj -

Katundi arbresh kaluer
mbi qafën e bjeshkës
shklet majën e humnerës
Shum ujë në lum
veshi i shkambit ushton.

Dheu më vren me synin e plakës
njiqindvjeçare
"Nanëmadhe, po shkon:
çka don me vehte të merrsh
në kodrinë, nën qeparisa?"
"Hijen e tire, bir!"

Dimën. Në ferrën e murrizit
la delja tri fjolla leshi.
Tri fjalë më la tezja arbreshe
te dheu i eshtnave tonë.

Fjalët e gjuhës seme - nji
udhtimë e gjatë e gjatë në kohë,
nji ushtimë e gjatë e gjatë
ndër veshë.