Ardian Dedi "MBIJETESA E ËNDRRËS"

MBIJETESA E ËNDRRËS
Kaloi nga tregu. Bleu një kalendar dhe, kur vajti në shtëpi i lodhur nga pesha e viteve, bashkë me ato që kishte psonisur, mendoi se ky vit, që po vinte ishte edhe i fundit për të.
Kishte mbi 20 vjet që errësira, dalngadalë, me një sulm sistematik po sulmonte jetën e tij. Me sa dukej, e kishte të humbur luftën. Mbështetem tek instikti i jetës, i cili më bën edhe të verbër. Mbështetem te dashuria dhe jo urrejtja. Jam i arsyeshëm. Por, nga ana tjetër, vdekja ime është një gjë e mirë: sigurisht për të tjerët. Sado të luftoj, fundi dihet: është një për të gjithë. Bota po jetonte kohën e demokracisë me një shtet teknokratësh, ku idealizmi ishte demode dhe i dalë mode. Shekuj me radhë demokracia ka qenë një ëndërr. Zoti e kishte bekuar me fëmijë, të cilët ia zbardhnin pleqërinë.
- Familja është e shenjtë, - mendoi.
Kudo të planetin tokë, si trashëgimtare e university, mbizotëron seksi. Njeriu, si projekt, është edhe mbetet materie. Çfarë ka pas erës njerëzore në univers? Arinjtë, tigrat, peshkaqenët i sulmojnë të vegjlit, duke i nxitur femrat nëna, të çiftohen sërisht. Por, këto të fundit, i shmangen dhe, njëkohësisht, i mbrojnë të vegjëlit, i mësojnë. Në planetin tokë, në univers, ka lindur jeta dhe dihet se jeta ka të bëjë me femrën. Ndërkohë, që universi është një botë mashkullore. Megjithëse midis së resë dhe së vjetrës ka vazhdimisht luftë, përpiqem të jem i dobishëm. Në fund të fundit, në një martesë midis këtij instikti të çmendur seksual dhe ndërgjegjes, ka llogjikë e vullnet. E gjitha kjo në emër të jetës. Kur mendimi fillon dhe lulëzon instikti, duhet të bëjë një hap pas. Ky është i vetmi kusht që mendimi të përparojë. Pa eksperiencë, s’ka mendim. Që të gjithë njerëzit e mëdhenj kanë pasur, si ëndërr fillestare, një lumturi borgjeze. Vetëm, në sajë të katarsisit, kanë arritur ëndrrat e synuara. Vetëm, duke u ndeshur mendimi shndërrohet në ndërgjegje. Kjo aspiratë është njëkohësisht mbijetesa e ndërgjegjes. Dalja nga ky plan i dytë në plan të parë është realizimi i objektivave për një botë më të mirë. Orjentimi drejt këtij ideali, do të thotë të luftosh për të ndërtuar të pashkatërrueshmen. Kjo akt –marrëveshje deklamon se në horizont do të lindi gjithmonë një mëngjes i ri.