"Mirëmëngjes i rilindur" poezi nga Lefteri Sema

Në sofat të portës

Në sofat të portës belkëputur-o,

me ngjyrat e ylberit ke gajtanet-o

Brezit të qendisur me yjet sërma,

aman, kur të pashë, thashë: “Marshalla!”

Afrohem i mjeri, të të them dy fjalë,

ndalu, moj esmere, seç ta kam sevdanë,

Ndalu, ndalu duke u lutur,

ike brenda, porsi flutur.

Thëllëza e Dervicianit

Moj thëllëzë e Dervicianit,

sa lezet të ka fustani,

rreth e rreth me gajtan,

nazet sa lezet të kanë.

E hedh vallen lehtë – lehtë,

stolitë të qendisura vetë.

As m’i fal t’i prek një çikë,

pse largohesh, më ke frikë?

Më hodhe sevdanë

dhe ike, belkëputur,

më djersite natë ditë…

Do të më bësh lumtur?

Dhe në ëndërr të shikoj,

ti hedh valle, unë këndoj...

Eja, mos më ler beqar,

zemrën time e ke marrë.

Më trete si sheqeri

Si sorkadhe në lëndinë

lozje dhe qeshje me mua,

Gurgullon përroi në brinjë,

era ngre flokët e tua…

Jam i gjallë me zemër djali,

nuk pres dot të vijë behari,

Po shkriu bora në maja,

Aman, shokë, ç’qenka sevdaja.

Çfarë të bëj unë i mjeri

që po tretem si sheqeri.

A më do, moj, sa të dua?

Leri nazet, hajde me mua.

Të prita, të prita

Lëshuan aromë

zambakët eprillit

Refreni

Si do t’ia bëj hallit

Konxhe e trëndafilit

Të prita, të prita,

poshtë te burimi,...

Të prita të prita

më sosi durimi.

“Ujë me dorën tënde,

vajzë, të kërkova,

Sado të pres i mjeri,

unë për ty mbarova!”

“Prit o djalë prit,

prit deri në vjeshtë.

Prit, o djalë, prit

të shkojmë në vreshtë...”.

Refreni

Si do t’ia bëj hallit

Konxhe e trëndafilit

Të prita , të prita,

poshtë te burimi.

Të prita të prita

më sosi durimi.

Në sy të kuptoj

Në të ngjitur mbi Çajup,

përpara shikoj një çupë,

Flokët derdhur përmbi supe

e bukur ta pish në kupë.

Ndaloj hapat dhe i flas:

“Nga po shkon, o Yll i Dritës,

Yjet dalin vetëm natën,

Ti shëtit në mes të ditës!”

“Në sy të kuptoj, o djalë,

se ç’do të më thuash,

Unë kam një zambak,

s’të bëj që të vuash”.

Shtatselvi

“Oda jote dymbëdhjetë shkallë,

dil moj dil, pse nuk ke dalë,

Një zambak me plot aromë,

seç të hodha në ballkon.

Belkëputur, shtatselvi

më ngeli mendja tek ty,

Gjumi natën nuk më zë,

unë pa marrë ty s’të lë!

Reth e rreth oborrit

çelën trëndafilat,

Iso mbaj dhe unë.

kur këndojnë bilbilat.

Thoja, bilbil, thoja,

më të lumtë goja,

Kush gëzoi këtë dynja,

pasurinë këtu e la ”.

Po më djeg “zjarri”

Ai djalë çoban

Një fazan i bukur

ai djalë çobani,

Sevdaja më zuri,

Po më djeg “zjarri”.

Hap krahët më ngre,

në majat e malit.

“Dale, more djalë,

ç’t’i bëj fustanit”.

“Lule kaçe moj, në lëndinë,

flladi i freskët të përpin”.

“Të dua, çoban i malit,

do të jem e zonja e stanit”.

“Moj thëllëzë e malit,

je shpirti i çobanit

Ti për mua unë për ty,

këtu do të jetojmë të dy”.

Aromë të lëshosh

“Nën vetull sytë dremiten,

jam pa gjumë dhe po venitem,

Moj syzezë, bëmë derman,

hajde, shpirt-o, të kam xhan!

Je mbi lulet në baçe,

unë pa marrë, moj, nuk të le!“

“Prit, o djalë, të rritem pak,

e merr punën me merak,

Jam e jotja, jam me besë,

tjerë s’marr sa të vdes”.

Refreni:

Të lëshosh aromë

në ballkonin tim,

eja ti, moj, lule,

mos më ler jetim.

Vetmia

O ylli i mëngjesit,

do të të lutem shumë,

kur qëndron

pranë hënës,

sytë të kesh

tek unë.

Se unë

nuk kam tjetër,

tek ty kam një shpresë,

ngela pa fëmijë,

po qëndroj me besë,

të lë amanet

para se të vdes...

Zambakët e prillit
të m’i mbillni
pranë e pranë,
çdo pranverë
kur të çelin
dhe pa frymë
të ndiej vatanë.

Fustani me gjethe

Fustani me gjethe, vajzë,

derdhej e të varej prapa

unë mundohem

që të kapem ,

ti nxitove dy- tri hapa.

Vrapoj e vrapoj i mjeri,

po nuk arrita dot,...

Djersita, moj vajzë, për ty

dhe më ranë ca lot.

Pse vrapon, moj sorkadhe,

nuk je mollë që të kafshoj,

unë jam djalë e jam beqar,

folenë me ty do të ndërtoj.

Kaçurrelat përmbi supe

Hodhi rrezet në parmak,

dielli i bukur përmbi mal.

“Ndalu ndalu, Rrezearta,

dua që të të them dy fjalë.

Shkojmë të mbledhim trëndelinë,

dardhë e pjekur përmetare,

do të të thur, moj, një kurorë,

dua që të të kem manare.

Të prita, zogë, të rritesh,

kaçurrelat përmbi sup,

Më buzëqeshin sytë e tu,

mos ma prish qejfin, moj çupë”.

Dardhë aguridhe

Ti, moj dardhë aguridhe,

lehtë e lehtë vallen e hidhje.

Nazet të kishin lezet,

fustanverdha fletë - fletë.

Brezqëndisur me gajtan,

kaçurrelat ne sup ranë.

As më fal, të luaj me to,

Zemra ime fort të do.

S’ma kupton, vajzë, sevdanë,

me ty kam gjetur belanë.

Këngës seç ia thonë

“Degë ë degë u hodha,

dardhë mbi dardhë,

Po nuk të harrova,

Ty, moj gushëbardhë”.

“O ylber i bukur,

të prita në vite,

Ditët numërojmë

sa shumë më mërzite”.

“Për ty, moj burbuqe,

gjithonë kam djersitur,

Në ëndërr të shihja,

bashkë duke shëtitur”.

Në degë të bajames
një gushkuq qëndron
Bashkë me një thëllëzë,
këngës seç ia thonë.

Thëllëzë me shtatë çika

Vera, Vera, Veronika,

te Viroi seç të prita,

Thëllëzë me shtatë çika,

prita gjersa zbardhi dita.

Vera, Vera, Veronika,

të dua më rëntë pika,

Harroj që tallesh me mua,

fluturon krua më krua.

Vetull shkruar, porsi hark,

si flutur vije përqark,…

Lule dardhe seç të hodha,

nuk besoj se unë gabova.

Veronika, më tërbove,

nuk besoj se më harrove,

Më ke tretur si sheqeri,

Çfarë të bëj unë i mjeri?!

Kur zbrisje nga mali

Kur zbrisje nga mali

veshur me të verdha,

Fustanin e hollë,

seç ta mori ferra.

Mos më qaj, moj thëllëzë,

se do të blejmë të tjera,

Flokët përmbi supe,

seç t’i merrte era.

Mos më qaj, moj vajzë,

se për ty jam vetë,

Do të blej të tjera,

do të marr përjetë.

Do të blejmë të bardha,

qepur fletë - fletë

dhe vellon me ar,

do ta zgjedhësh vetë.

Më jep fjalën besa- besë

Mirditores

Hëna vetë të ka zili,

leshverdhë jelekqëndisur,

Të thashë dil apo të dal,

Zoti vetë të ka stolisur.

Ngrije kokën, Mirditore,

të më shikosh drejt në sy,

Të kuptosh zemrën time,

ajo rreh vetëm për ty.

Më ke mbajtur me shpresa,

në ëndrra me ty lodroj,…

Më jep fjalën besa - besë

me ty dua të jetoj...

Dreri i malit

Pa më thuaj, moj trëndelinë,

ku gjen të këndshmen aromë,

Në lëndinat ku je përhapur,

bletët punëtore i afron.

Të qëndroj dhe unë pranë teje,

fluturat të vijnë përqark,

Unë të jem si dreri i malit,

pres syzezën vetullhark.

Valëve të detit

Valëve të detit loznin si fëmijë,

Flladet e mbrëmjes ngjiteshin mbi brinjë,

Rrezeve të para zbrisnin dorë më dorë,

me lulet e dardhës bëja kurorë.

Ref. Më fal , more djalë,

Trëndafil i bardhë,

mos je i martuar

dhe thua beqar.

Të flet zemra ime, është zemër beqari,

do ta zgjedhësh vetë kostumin prej ari.

Moj thëllëzë e bregut, të dua përjetë,

s’të ndërroj me tjetër, e thotë zemra vetë.

Ref. Më fal , more djalë,

Trëndafil i bardhë,

Mos je i martuar

dhe thua beqar.

Elefteri Sema u lind në fshatin Agim të Libofshës Fier, në vitin 1953.

Ka përfunduar shkollën 7 vjeçare në Libofshë dhe mandej vazhdoi studimet e mesme në Shkollën Pedagogjike Fier.

Pastaj filloi ushtrimin e profesionit në fushën e mësuesisë në një hark kohor prej 20 vitesh duke filluar nga Drenova e Ballshit. E pasionuar për punën e bukur të mesueses ajo qysh në këtë periudhë u mor me poezi (vjersha) për fëmijë dhe të rritur. Gjithashtu u përkujdes edhe për hulumtimin e këngës popullore. Ky fakt realizoi që Lefteria të filloi mandej të krijojë edhe të lëvrojë këngën popullore duke thurur këngë me tematikë të larmishme. Në vitin 1992 mori rrugën e emigrimit për në shtetin fqinj Greqinë, ku punoi rreth 18 vjet, në Selanik.

Tashmë është kthyer në qytetin e Gjirokastrës ku edhe jeton. Pasioni i saj, përveç krijimit, është dhe Mjekësia Alternative, duke u marrë edhe me studimin e bimëve mjekësore popullore dhe përgatitjen e medikamenteve për kurimin e sëmundjeve patologjike dhe të lëkurës. Idhull i saj në këtë drejtim është Dr. Arqile Boti si dhe Dr. Hysni Dankshi, i cili ka botuar disa libra me temë nga Mjeksësia Alternative.

Qysh herët ka botuar shkrime të veçanta, mendime kritike, poezi te revista ”Shqiptarja e re”.

Libri “Mirëmëngjes i rilindur” është vepra e saj në lëmin e poezisë dhe krijimtarisë popullore. Po përgatit vëllimin e dytë me poezi në disa gjuhë si dhe një novelë nga jeta në emigracion.

» Poezi - Eva Sotiri
» POEZI
» Hajk
» Krijime nga Jorgo S. TELO
» Poezi e vendlindjes