Poezi të krijuara nga forumistët

AMANET


Edhe sonte duhet të ndahemi
se çerpikët kërkojnë pushim,
me njëri - tjetrin fortë të mbahemi
errësirë është deri në agim!

Dhe nata është si nata
më befasi që kushedi çka sheh dita!
Mos thuani si na zu mandata
ç'janë këto kurtha , keto prita!

Se vrasësit vetëm terrin duan
ata godasin në qiell meteorë !
Çka të bëjë një qiri i Naimit
Kur fryn me ngricë e bie borë ?

Vetëm poetet me vargje në pritë
si luftëtarët në zonën e vëzhgimit !
Kërkojnë për Atdheun liri dhe rritë
me strofë kushtrimi jetë i japin trimit!

Sofra shkruajti:

feneri shkruajti:

ZEMRA KËRKON ZEMRËN


Gjeth i zverdhur lëkundet
degë e tharë tundet !

Era përvesh llërët
ta hedhë në humnerë !

Rrënja e thellë s'dridhet
si zogu në ferrë !

Fryn veriu e hidhet
shpirti i mpirë - vdes!

Zemra kërkon zemrën
ta puthë çdo mëngjes !

Ti më je zemra e shqiptarve
gjakun i gjakut që e përcjell
amanetin ua përtrin brezave
vargje te freskëta kur sjell.

Po ngadalë o bir i Dheut
se kështu s'bëhet kritika !
Ti që e ndal në forum natën e Bartolomeut
Në Sofër agimesh të jetojë metrika!


Mos më lartëso aty ku s'jam
se drita ime është sa një rreze dritë
Në Bashkimin tonë kemi shumë Diej
dhe për to të bëjmë shtigje për rritë !


Që nga Anila ta nisim deri te Baca Adem
zëriatdheut le ta japë kushtrimin,
Ashtu si Eva , Veneta , Kosovarja e At- Dheut
Në hartën Ilire bëjnë betimin!

Dhe presin Vesa hero, Elisa , Leka
Bibikimi me Blertin qëndrojnë lapidar,
Nga Via Egnacia për n'Kongres të Manastirit
shkronjat i sjellin Bashkimit Kombetarë !

Dhe del nga Fieri - Tom Sojeri
për Revistën merr udhen per në Tiranë,
Nga Zvicra pa gjumë rri Riki e Mergimtari
Kur unë mallkoj Kufi ndarjen ne Qafë Thanë !

Sofra, Eva, Feneri, ju pergezoje per poezite qe vazhdoni t'i shkruani dhe postoni keto poezi me shum vlere, suksese te metutjesheme ... !!

Feneri, jemi ashtu siq e ke thene ne vargjet e me siperme, sepse kemi ku frymezohemi, kur kemi njerez sikur ti, ateher dhe ne jemi ne gjendje te bejme shum.

Jeni me te vertet i madh, mbeteni i respektuar nga ana ime i nderuari Ferit Ramadani ...!!

Respekt,
BiBiKiMi.!!

S'kam dyshim se nuk jeni punetorë te medhenje meqë te jeni prane nje forumi kerkohet edhe kohe edhe pakes mund por vargjet e juaja pa e veçuar ndonje emer me pelqyen, me pakes permiresime bazuar ne rregullat e drejteshkrimit dhe stilin apo menyren e te shkruarit te poezive tuaja ato do jene edhe me shume te çmuara.

po te jetoja edhe nje jete
do te doja edhe me shume,
çfare do doja me thuaj vet
ndonese ashtu mendoja une.

Pergezime per poezit e bukura ,vertet me pelqyen ,me habiti Bibikimi nuk e pasna ditur per ket talent te fshehur ,suksese

BEFASI E KËNDSHME


Ishte befasi e këndshme kjo ditë në Tiranë
kur Dëgjon në Pallat të flasin shqiptarët,
të lëvdojnë pikëpamjet politike të pushtetit
sëbashku nga pozita dhe opozitarët!

Befasi e këdshme të flasish në Tiranë
dhe të të presin me duartrokitje frenetike,
të tregosh pikëpamjet e një kolonie në këtë anë
që hynë në rrjedhat e jetës gjenetike.

Befasi e këndshme të ndeshesh në Tiranë
se ata e pranojnë zemëhapur Planin e Ahtisarit !
Se mundemi dhe ne të jetojmë jashtë kufirit në këtë anë
Sipas Kalit Trojan, Majmunit e Gomarit!

Befasi e këndshme të ecish në Tiranë
të takosh të Perndjekurit, Oborrin mbretëror !
Të flasish ne tel me miken duke shikuar rrjedhen në Lanë
që i vezullon zëri e shkelqen si meteor!

Befasi e këdëshme ! Ah kjo Tirana !
Me mall na ndez në ndarje , me mall në takim !
Dhe para syve del si lubi ajo Qafë Thana
që ndan Shqipërinë nga Shqipëria në Bashkim!

feneri shkruajti:

BEFASI E KËNDSHME


Ishte befasi e këndshme kjo ditë në Tiranë
kur Dëgjon në Pallat të flasin shqiptarët,
të lëvdojnë pikëpamjet politike të pushtetit
sëbashku nga pozita dhe opozitarët!

Befasi e këdshme të flasish në Tiranë
dhe të të presin me duartrokitje frenetike,
të tregosh pikëpamjet e një kolonie në këtë anë
që hynë në rrjedhat e jetës gjenetike.

Befasi e këndshme të ndeshesh në Tiranë
se ata e pranojnë zemëhapur Planin e Ahtisarit !
Se mundemi dhe ne të jetojmë jashtë kufirit në këtë anë
Sipas Kalit Trojan, Majmunit e Gomarit!

Befasi e këndshme të ecish në Tiranë
të takosh të Perndjekurit, Oborrin mbretëror !
Të flasish ne tel me miken duke shikuar rrjedhen në Lanë
që i vezullon zëri e shkelqen si meteor!

Befasi e këdëshme ! Ah kjo Tirana !
Me mall na ndez në ndarje , me mall në takim !
Dhe para syve del si lubi ajo Qafë Thana
që ndan Shqipërinë nga Shqipëria në Bashkim!

I nderuar Feneri! Kur te me marre malli per nje veshtrim ndryshe Tiranes se sotme, nje veshtrim nga brendesia e nje bote te pasur, te vecante dhe te cmuar, do lexoj gjithmone kete poezi kaq te bukur qe ju keni bere kete here per te.
Po e lexoj dhe me duket sikur jam me ju, duke exploruar nje pjese te shpirtit te Tiranes.

rrebelja shkruajti:

Pergezime per poezit e bukura ,vertet me pelqyen ,me habiti Bibikimi nuk e pasna ditur per ket talent te fshehur ,suksese

Te falenderoj shum Rrebelja, per pergezimet qe me beni. Gjithashtu dhe ti shkruan shum poezi te bukura, shpresojme te lexojme se shpejti ndonje poezi nga ti.

Ky shi dhjetori qe zu rastësisht
ritmi i rënies qenka mesjetar
në Hotel Dajti nje gjendje e trishtë
Strehët se tij si shpirtra të varë...

Hije të zezë rrethi kishte marr’
gjithë barërat e globit ishin në çdo skaj
çfarë shiu i butë, por sa tinzar
siç bien e rrjedhin dhe lotët në Hotel Dajt !

S' kish drita jeta, asgjë s'jehonte
kishte vetmi... veç shi si litar
e lodhur, e lagur nga streha pikonte
currili i ujit në kujtimin tim të vrarë.

Tinëzar shiu i vjeshtës, ai shiu tipik
Nga lloji bastard më lagu më ngriu
Se dikur kur vija tinës më shpallën heretik
Më ngarkuan me faje nongrata njeriu...!

6 dhjetor Tiranë

PËR ATË QË SE TAKOVA


Sa keq që nuk u pashë me Ty
Dënesjet i degjon vallë?
As Lana nuk ka ujë sa kam lot ne sy
Tek pëshpëris : Ah sa shumë kam mall!

Se di as vetë përse këto lot qe rrjedhin mbi faqe
Të ishe pranë do t'i fshije ngadalë
As unë s'do të isha i vetmuar mbi siperfaqe
Meit i mbetur sikur JETA m'u ndal!

Si ta bëj hapin e ndarjes - malli më mbyti
Si te vazhdoj jeten me zjarr në zemër ?
Më ka ngrirë fjala në gjuhë më thahet fyti
Klith e rënkoj duke të thirr ne emer!

ZEMRA DIGJEJ NGADALË-NGADALË


Mirë që s'ishe se qava mbrëmë
Dhe qielli nisi akoma qan
zemra digjej dalë-ngadalë
s'kishte fjalë atë çast që ndan !!!

Mungove ti e qava mbrëmë
ishin ato lot trishtimi
dhe shpirti me mall e me dënesë
digjej dhe trupi nga zhgenjimi !!!

Përse nuk erdhe se qava mbrëmë
se di si ke qenë si ke duruar ?!
Ishte terr në atë natë pa hënë
por, flakë bënte shpirti i dashuruar !!!

Mirë që nuk ishe se qava mbrëmë
do të qaje dhe ti bashkë me mua .
Në lahurinë e lotëve do të kisha vënë
botën e yjeve për lotët tua!

Mirë që nuk ishe se qava mbrëmë
për ndarjen tek vendi ku ishim takuar.
Ta dije sa sa të kisha pranë , shumë pranë
se lotet të bënë të praruar !

BiBiKiM shkruajti:

Nese nuk jam me Ty …..


Nese nuk jam me ty do t’i heq mendimet te gjitha.
Sepse ato mund te me bejne te cmendem.

Nese nuk te shoh do ta shkepus trurin nga koka
Sepse nuk dua me te mendoj per ty.

Do t’i heq te gjitha ndjenjat nga shpirti,
Sepse me torturojne per vdekje.

Nese nuk do jemi bashke do ta shkul zemren,
Sepse nuk dua me t’i ndjeje rrahjet e saje.

Po mos te shoh do t’i largoj edhe syte e mi
Se ashtu, te ftohte, do pasqyrojne vetem dhimbje

Do t’i heq te gjithe gishtat e duarve,
Sepse nuk me duhen me nese nuk te preke.

Te gjitha do t’i bej per te mos vuajtur…
Tani ti me thua kaq shume fjale te embla

Dhe une nuk rrezikoj te heq asgje nga vetja
Sepse ti me dhuron gjithe Jeten...!!

Wow nuk e pasna dite qe e kam nderin te rrij me nje talent kaq te madh si ty.Une postova ketu sepse kjo poezi me pelqeu me se shumti,te sugjeroj te mos ndalosh se shkruari sepse kete pune po e beni shume buker..Pergezime!

NETËT E ROBËRISË



Gjithmon në përpjekje u mundova
Të gjejë shtigje të mbajë llogari
Me cilin këtë jetë dhe si e jetova
S'më del bilansi jo kurrësesi!

Netet e robërisë janë të gjata
Ditët e robërisë nuk i numrova
Se llogaria në faturë s'më dilte
Se pse e si në pranga jetova!

Ashtu i robëruar nuk mundem më
As durimin se llogaris në këtë botë
Sepse ata që thonë se pranojnë këtë gabim
Të jetojmë me djaj na lidhin kot!

Të ndarë me kufij jetuam në mes
Na mbajtën në shënjestër na vunë në pritë!
Kush do të dalë kjo e drejtë në shesh
Le të ngritet të përballet për lirinë në rritë !

VDEKJEN DO TA MPOSHT !


Do të arrijë në mendjen tënde,
i heshtur , pa turfullimë e fjalë,
me buzëqeshje ta vras vetminë,
ta shpreh rimën e vargut atë ndjenjë të rrallë...

Do të arrijë ta puth buzën tënde,
S'është lehtë atë puthje të të fal!
Symbyllas gjithcka pashë dhe shijoj,
ndaj mos më thuaj kurrë.. ndal..

Do të arrijë deri në shpirtin tënd,
si diell ngrohtësinë të të dhuroj!
Të blerohemi bashke me ty,
Blerim dashurinë ta shijoj...

Do të arrijë të prehem pranë teje,
vetëm me prekje, ledhatime të flas,
Vallë do të ndjehesh ti zemër prej zemre,
që shpirti e zemra në thellësi më plas!

Po! Do të takoj kudo që të ndodhesh,
S'ka randësi tash nëse më thua: Jo!
Se Ti më bën ta mposht vetminë,
Vdekjen ta mposht ! Dashurise t'i them: PO...!

gjakushi te thom vetum vazhdo me kto poezi kaq te mira je njeri shum i madhe me vlera shum shum medhaja kam nderin qe jam ket forum lumshin durt gjakushi
do falenderoja edhe even je e merkullushme gjithashtu bibikim vazhdo dhe shkruaj jeni shum te mir suksese

Veneta shkruajti:

Episod i pakuptimte

Vulen e fatit kam varur ne qafe
mbylla porten per te mos u kthyer me
kembezbathur ec ne naten pa hene
rrugeve qe nuk di ku do me lene...

Rrugeve te qytetit tim
qe cdo here me shume i huaj me ngjan
dielli, dimri, toka dhe qielli - jane pllaka varri
megjithese stinet, edhe ato, e gjithat te zymta jane!

Ky shi i inatosur qe flladit naten
cuditerisht sonte nuk me lage
brenda meje vazhdon furtuna
dhe une permes shiut qesharak!

Ec... Vrapoj... Lemerisem dhe mallkoj
rrezohem, ngrihem e lodhur dhe bie pertoke
Pastaj ngrihem prape per te rene akoma me fort!

Dhe godas veten, ҫirrem, por s’ia kaloj dot jetes
Se kamzhiket e saj i japin kuptimin vdekjes,
Egersisht ia ndalin simfonine buzeqeshjes!

Dhe prape une...

ngrihem si hiene, e mllefosur deri ne mekat
pastaj ndalem mu ne udhekryq
...e zhytur ne vorbullen e dhembjes, e pafat!

Dhe e gjithe kjo eshte nje episod i pakuptimte,
me publik shurdhmemecesh,
nje rrugetim i gjate,
por qe i ngjan nje rrethi vicioz, pa fillim dhe fund
nje jete te pa jete, nje nate te pa nate!

Dhe prape une...

E hekurta

Ndjek historine!

Me pelqeu tejet shume kjo poezi ! Ngase me keni bere te kthehem ne retrospektive...dhe ta shoh veten permes kesaj poezie !

Pergezime dhe suksese ty, dhe gjithe te tjereve. Se vertete me gjithe keto poezi te bukura po i veni "qershin mbi torte" ketij forumi kaq te mrekulluheshem !

Shume poezi te bukura Sofra, Feneri, Gjakushi ju pergezoj dhe ju them vetem vazhdoni te na sjellni kete pasuri kulturore.

Eva edhe poezite e tua i lexova, ato qe ke postuar ti dhe shoket e tjere qe nga koha qe skam hyre ne forum, te pergezoj dhe te them se jane shume te bukura e sidomos kjo e fundit, vetem vazhdo keshtu.

CIA pernime si cia je se je kam befason perdit hahahah, dost te kam.

Ago Muji shkruajti:

Shume poezi te bukura Sofra, Feneri, Gjakushi ju pergezoj dhe ju them vetem vazhdoni te na sjellni kete pasuri kulturore.

Eva edhe poezite e tua i lexova, ato qe ke postuar ti dhe shoket e tjere qe nga koha qe skam hyre ne forum, te pergezoj dhe te them se jane shume te bukura e sidomos kjo e fundit, vetem vazhdo keshtu.

Te falenderoj Ago, na ke munguar disa dite

PËR TAHIR SINANIN HERO





Nuk ishte rënja jote heshtje prej gjeniu

As gjaku, as, jeta, as lufta që u bë

Por ishte një sfidë që fliste vetevetiu

Se vije nga Tropoja - Lirinë kishe zë !



Nuk është vepra jote që ta harrojmë

Kur te flasim per të, të pyesim tradhtarët

Por është bërë kushtrim që doli jehonë

Si ta çlirojmë vendin të nderojmë të parët!


Nuk është rënia jote vdekje e rëndomtë

Ajo ua ka shtuar shpresat- bukurinë dhe këngëve

Se ishe ti ai që udhëhiqje betetë,

Ashtu siç u flasin Viganët - fitoreve!





Prandaj nëpër rima del zë kushtrimi

Prandaj rrjedh nga shpirti një vullkan

Se edhe në qetësi vdekjeje jehon trimi

Bëhet tmerr i armiqëve në Vatan!

ADEM JASHARI


S'ishte përpjekje shpëtimi ajo luftë
Ajo hapi shtigje të rilindë Kosova
Me çka u ndoz ai flakadan i madh i lirisë
Ma mirë thuaj : Nga gjumi i zgjova!

Vitet e robërisë nuk ishin të gjatë
Dekadat me heshtje e perkulje i pjestonin
Se populli e hante perditë buken e thatë
Por, kush kish nge - shtypësin të hidheronin!

Me pranga, me perndjekje , me vrasje e dhunime
gradoheshin shqiptarët, po merrnin dhuratë!
Ëndërronin lajkatarët ku kishte emërime
Të ngjisin grada pushteti e të bëjnë shamatë !

Të shtypin pastaj në dimër , e në verë
Me gjak të përmbysnin marsin, sa herë vinte behari!
Jo! Nuk shkoj në Prekaz ajo dinakëri
Se doli si jehona - kreshnik Adem Jashari!