Poezi të krijuara nga forumistët

NATA DHE MALSORI

Neper bjeshket e varguara
leshohet nata ngadal
mbulon lule e fusha te gjelberuara
grurit hovin don me ja ndal.

Ushtimen e lumit e percjell bjeshka
tek malsori qe syt i shkreptijne
si ferkim gurzish per te bere flaka
mbi te shuarit thengjij...

Te lumt sofra shum bukur

Faleminderit Vesa.

Dhimbja me Thyen

Dielli i veres po dieg
Vap
Eci i zbrazete ne heshtje
Te gjej ate qe ndjej neper vite
Qe me mungonte ne shpirtin tim
Eci rruges nuk has askend
Vetum ferra
E ca lekura gjarpri
Nuk gjej kroin e madh
Te shuaj mallin etjen
Dhembja me thyen
Cu be me ne
Eci eci dhe askend nuk shoh
Vetum ca zogje qe kendoin
Ah sa i lumtur do isha
Sikur te dija gjuhen e tyre
Ti pyesa te pushoin
Vetum per nje qaste
Qe une te vrase heshtjen.

27.8.2013 Anadrin

KORBAT

Korbat rendin ..
formojne labirinthe.

Mbi varret e deshmorve..
leshojne krrokama..
qendrojne
per ta yshtur
Kosoven ne zi....

I ngrijne
bulezat ne Pranvere.

Fryejn erera
ne velat e anijes sime
here te lehta
here te vrullshme


me bartin drejte teje
fustankuqe

duhet te kujdesemi
nga shkembinjte
te mos perplasemi
ne ta...

s`ka rendesi
Suliotet lundruan
dhe cdo shkemb
e perballuan

e dogjen me zjarr
e bene hi
te bashkohemi
une dhe ti.

NE ANKTH

C`eshte
e re
c`eshte
e lashte

nje kufi
ne mes
te rejes
dhe te
lashtes

ndarje
qe falsifikon
lashtesin
ne te re
per te jetuar
ne ankth.

NGA LARG

Si u be kaq larg te shkosh
per tej bjeshkeve larg n`mergim
edhe rrenjet t`mos i harrosh
gjithmon t`shpresosh per kthim

A mos ishte Sofra e shtruar
qe kaq shume t`i lidhi kembet
apo vatra dhe fjalet e gjyshit
kur na fliste per mal e det

A mos ishte blerimi i majit
i cili t`fonitet s`te len rehat
apo gurgullima e rrjedhes se lumit
e cila pa ndal rrjedh e`te thrret...

UTURIMAT

Uturijne drunjet
nga lashtesija
nuk na lene rehat
dicka dojne
te na rrefejne...

here ne afersi
na cfaqen
here ne largesi

nga lashtesija syte
plote diell e jete...

lodhja nuk ka reendesi
as rruga e gjate
ne mes...

Plumbi del nga tyta
kohen e ikur per ta zene
te matur mire
nga rrahjet e zemrave
neteve te gjata

Plumbi ne hijet bjen
frutat mbesin
pa u vjelur ne pem.

Hijet detyruan te vjell tyta
naten ne terrin e zi
me peshen plumb
duke numruar me gishtrinje
tiktaket e ores
dhe pulsin e zemrs njeri

Si gjith mon mir shum mir te lumt vella

Faleminderit Vesa.

JETA

Shume e embel
thone
eshte jeta...

edhe pse
na sjell gezime
edhe pse
na sjell hidhrime

erera
te ngroheta
erera
te ftofta

neper te cilat
kalitemi.

KONTRAST
Miku dhe armiku
nocion
për njeriun
e mirë
për njeriun
e keq...
Është e drejtë
t`i bëhet
mirë
t`i bëhet
keq...
mikut dhe armikut...
I miri largohet
nga rruga e errtë
nga sytë e tyre
si nata ripërsëritin
ulurima për kob.

SUVALI
Në sfondin e kaltër
është zverdhur fleta e dardhës
Mbi të qëndron kurora
me fruta të krimbura
mbështjellur nga suvali
ruajtur nga sykat
Acari i shtohet dimrit
pa mbarim...

KOKAVE TË LISAVE NËPËR NATË


C`patë hëna
që u zbeh atë natë
retë pikuan lot
dhe Drini Plak furishëm ushtoi

Era rrëmbyeshëm
përplasi lisat
përderisa hijet tinzisht
ecnin nëpër natë...

Cila dorë e cilës hije ngreh gishtin
lisa shënjestron
cila fije e cilës nyje
petalet lules ia shpërndan

Dikush

ende derdhë lot mbi varre të reja
derisa tinëzisht
hijet vazhdojnë të zgërdhihen
kokave të lisave nëpër natë

Me tu pershendetur me shokun
qe nuk e kisha pare
me tregoj se kishte musafir
nje serb nga beogradi.

Pa mase u trishtova
ne shokun qe shitej patriote
ne fund e pyeta
a i beni muhabet?

Po more si jo
po pim qaj me limon
bile ka nise mi mesue
disa fjale shqipe.

Cilat fjale i ka mesue
ky serb e pyes
ka mesue me shajte
dhe me kerkue raki.

Vertete çenke patriot
te pata besue shume
vesin se harrone
gjeni i shkavellit.

Hahaha ja nisi po qeshet
jo me thote
nuk eshte nga ata agresivet
por eshte nga serbet e bute.

Eh moj toke
qe linde tuli njeri
vesi nuk u hiqet
se pa serbin nuk mundeni te rroni.

Hahaha prape ja nisi te qeshi
nuk eshte serb
por gjuhen e nanes e flete
gjuhen e shkaut.

Pseodopatrioti me dy lloje bateria
here thote eshte serb
e here nuk eshte serb
por e flete gjuhen e nanes gjuhen e shkaut.



Fishta

Poezi nga Ahmet Osmani.

NJË DITË ME DIELL PRESIN

Gur e  mur
e lis e plis
e kullë
një ditë me diell
presin

PËR NJË CAST

Lulet e tua m`u faniten..
në Cyrih për to ndjeva mall
mallkova gurbetin e dua Atdhen
ta shoh diellin si fillon me dalë.

1.Ahmet Osmani

1.SUVALI

Në sfondin e kaltër
është zverdhur fleta e dardhës

Mbi të qëndron kurora
me fruta të krimbura
mbështjellur nga suvali
ruajnë nga sukanët

Acari i shtohet dimrit
pa mbarim...

2.FJALËT TUA

I vetmuar shikoj valët

Më flasin përmes valvitjeve
njëra pas tjetrës

Si rrahjet e zemrës sime
krijojnë të ëmbëltat ritme

Ngjajnë në fjalët e tua
të cilat i mbolla dhe i ruaj
për t' më dhënë fryte një ditë

3.SHPRESO

Nëse të gjitha rrugët t`i mbyllin
dritat t`i fikin
në errësirë të mbajnë
gojëmbyllur e këmbëlidhur
rrethuar me gjemba
Ti mos u dorzo
frymëmarrja ime

Në lindjen e diellit
shpreso
në ardhjen e Pranverës
në ngrohjen e Nënës Tokë
nga shirat e verës
që zbardhëllojnë muzgjet
me agime...

Ti qenia ime e panënshtruar
shpreso.

4.NGANJËHERË

Nganjëherë
lotët nuk mund t`i fshehim
as me zë
disa fjalë t`i themi...

Nganjëherë
disa ditë do dëshironim
t`i harrojmë
të nesermen
ndryshe ta jetojmë




5.VITET E GJETHEVE

Mezi presin
ngrohtësinë e Pranverës
gjelbrimin

Një verë s' mjafton
për t`i numruar
vitet e gjetheve

Vjeshta përherë
i prishë llogaritë

6.RRËFEJNË LISAT

nga lashtësia
uturijnë lisat

rrëfejnë në heshtje
për ditë e netë
mbetur pas degësh

pranverave ringjallen
me diell e jetë
përmes gjethesh
vazhdojnë me rrëfime të reja

7.KOKAVE TË LISAVE NËPËR NATË

C`patë hëna
që u zbeh atë natë
retë pikuan lot
dhe Drini Plak furishëm ushtoi

Era rrëmbyeshëm
përplasi lisat
përderisa hijet tinzisht
ecnin nëpër natë...

Cila dorë e cilës hije ngreh gishtin
lisa shënjestron
cila fije e cilës nyje
petalet lules i a shpërndan

Dikush
ende derdhë lot mbi varre të reja
derisa tinëzisht
hijet vazhdojnë të zgërdhihen
kokave të lisave nëpër natë

8.MA JEP URATËN

Ma jep Uratën
Nënë

Rrugën nuk po e shoh
djajt po bredhin
posht e lartë
mjegulla formojnë...

Qielli i zymtë
Nënë

E zymtë edhe nata
me acarin mshefur
mbrenda saj

Sa herë kanë ardhur djajt
kanë bredhur
posht e lartë
në Sofrat tona kanë kërkuar
nëpër Oda
labirinte kanë formuar

Drini Plak nuk i harron

Nënë
ma jep Uratën.

9.EC

Pse vetëtonon
ti mos u ndal
ec

Ec edhe kur të zezat re
mbi kokat tona ndeshen
murmurojnë

Kur çirren mbi jetërat tona
ulurojnë

Ec edhe trupi lodhet
e shpirti në këmbë fle

Shtigjet na presin përditë.

10.ATDHE

Flladi i ngrohtë
më ledhaton rrugës
deri tek ti

Atdhe

Tërë ditën
të qetë nuk na lë

Mbrëmjeve
na ndez
në flakën e ëndrrimeve

Atdhe

Je gjakim
e diell
lot gëzimi je
kur nisemi drejt teje

Atdhe.


11.DY NËNTOR TETËDHJETENËNTË

( Afrim Zhitijës dhe Fahri Fazliut)

Muzgu tinës lëshoi flatrat
përmes mbrëmjes na mbuloi
prej Qendrës kah Bregu i Diellit
nata marshimin e saj filloi

Prapa shpinës na u soll
marimangë për gjah e etur
për t' na vrarë s' ju bë boll
të heshtur na donte të heshtur

Bregu i diellit pa dy yje mbet
atij nëntori kur shfrynte stuhia
po shkëlqimi i tyre s'u tret
me diell na kthehet për dritë si liria.

12.NATË IDEALE PËR UJQËR

Natë e mjegull
gjithkah mbretron

Dhe hëna është
strukur diku

Rrugët ngelën
me drita të thyera

Tek - tuk troket
ndonjë take
frymë njeriu

Natë ideale
për ujqër


13.VETËM ME NJË ËNDËRR

Lulet tua m`u faniten
në Cyrih

Ndjeva mall për to
e për ty

Dheu i huaj
m'i mori të gjitha

E më la vetëm me një ëndërr



14.NJË DITË ME DIELL PRESIN

Gur e mur
e lis e plis
e kullë
një ditë me diell
presin

15.PËR BREZAT

Brezave që do të vijnë
rrugën t`ua trasojmë
prej vetes drejt nesh
kah e ardhmja
të udhëtojnë

Ndryshe
ulërimat e kobshme
vështirë t'i shmangin
rëndësinë jetës ta kuptojnë...

Mos t'i lëmë për t' harruar
se cdo ditë jet
është një varg
i shkruar me gjak
një mrekulli lirie
që bebzave na pret përditë.

une nuk di poezi sepse me ka vdek Mësuesja Sofra respekte per ty Vllaçko je shumë i mençur

Ndonse fizikisht
shok mes nesh nuk je ..
në thellësitë e zemrës
mungsë për ty ndjejm ...


të përloturve në sy
të përvuajturve në shpirt
nga thellësija e zemrës
munges ndjejnë për ty

Askush nuk i sheh
të përvuajturit e përloturit
sikur janë fundosë
në thellësit e oqeanit...

Askush sikur ti
nuk ua qanë hallin
vuajtjeve të njerzve
që vendin e lëshojnë nga halli..

Kosovën nga zemra
e nxorën ca nyje t' pista
ca shpirtligë e zagar
e dhan tek "miqt" për pozita..

Kosovën e lanë
në errësirën pa fund
sa që as nga retë
shi se lot nuk bjen...

zemërat që s' kishin zemër
si gjarpëri kafshuan
mes vëllezërve të një Kombi
urrejtëje ndasi 'krijuan'.

humbësit humbjen
në fitore e krijuan
etiketojnë popullin
për papunësi që vetë krijuan

në zemër të Kosovës
i lanë të na kafshojnë
dëshmit tona i shkelën
që dëshmonin autoktonin tonë

Vrapojnë në Parlament
qirren me krenari
mundohen sa gusha u pëlcet
po formojm shtet të ri

dhe çirrjet deri në kupë
sikur ua merr era
u mbesin në fyt fjalët
mend u shkojnë te tenderat
ahmetosmani

SINQERITETI YT

Flokët e tua
bardh
si mbrendësia
e shpirtit tënd
janë
bashk me ngjyrën
e syve tu
janë
dashuri për njerzimin
kudo në botë
Ehhh
shumë kush t`i lakmon
shumë kujt i mungojnë..

Nata e atyre viteve
mijra yje mblodhi në vezullim
Të kulluar mbetën -
deri në agim
për t' u zgjuar në buste
shumë prej tyre
për t' i arritur majat
në zemrat tona
Arlind
Në shpirtin tënd përmbrenda gërryen
vullkan që shpërthen me rrëmbim
Si furtunë që rremben gjithçka
është shpirti yt i pastër Arlind
Shpirti yt nuk i harron themelet
as ata që dshtën t' i rrënojnë
Si shqiponjë krahshpejtë u sule
për t' i mbrojtur e ngritur ato
Shpejtove Arlind mëngjesin ta kërkosh
dhe lindjen e diellit për Atdhe ta zëvendsosh.